Transfer cennych wozów do Ukrainy. Mocarstwo podjęło decyzję

Najnowszy pakiet amerykańskiego wsparcia militarnego dla Ukrainy o wartości 425 mln dolarów zawiera m.in. pociski rakietowe przeznaczone do zestawów przeciwlotniczych NASAMS, przeciwlotnicze pociski kierowane Stinger, amunicję do systemów HIMARS, amunicję kal. 105 i 155 mm, kierowane pociski przeciwpancerne TOW i pociski FGM-148 Javelin, amunicję do systemów antydronowych, amunicję strzelecką, granatniki przeciwpancerne AT4, a także nieokreśloną liczbę kołowych transporterów opancerzonych Stryker.

Do tej pory Ukraina dostała ponad 400 egzemplarzy Stryker'ów ze Stanów Zjednoczonych. W obecnym pakiecie ich liczba nie została dokładnie określona, ale niektóre źródła, w tym amerykański serwis Army Recgonition sugerują, że może to być nawet kilkanaście dodatkowych pojazdów. Te wysoce mobilne maszyny dobrze sprawdzają się na polu walki i sprawdzają się podczas różnorodnych misji. Co jeszcze o nich wiadomo?

Transportery opancerzone Stryker są podstawowym elementem wyposażenia amerykańskiej armii już od 2002 roku. Uzbrojono je w karabin maszynowy Browning M2 kal. 12,7 mm oraz granatnik Mk 19 kal. 40 mm, co czyni je zdolnymi do skutecznego wsparcia ogniowego na polu walki. Posiadają napęd 8x8, zapewniający im bardzo dobrą mobilność w trudnym terenie, a także możliwość osiągania prędkości ponad 90 km/h. W kwestii ochrony, opancerzenie pojazdu zabezpiecza przed pociskami kal. 7,62 mm z każdej strony oraz kal. 14,5 mm z przodu, z możliwością wzmocnienia pojazdu za pomocą dodatkowych modułów.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Stryker to pojazd wielofunkcyjny, którego konstrukcja umożliwia transport do dziewięciu żołnierzy bojowych, przy czym całość załogi składa się z 11 osób. Dzięki swojej wszechstronności wykorzystywany jest w różnorodnych misjach wojskowych, od wsparcia działań piechoty po misje patrolowe i konwojowe. W działaniach ofensywnych i defensywnych Stryker zapewnia mobilność i ochronę, czyniąc go cennym narzędziem w arsenale amerykańskich sił zbrojnych, a także podczas konfliktów i misji pokojowych z udziałem sił NATO. Jego obecność na frontach konfliktów, zwłaszcza w Europie Wschodniej, podkreśla jego strategiczną wartość i elastyczność w adaptacji do szybko zmieniających się warunków na polu walki.