To widzi pilot F‑35. Tak działa najbardziej zaawansowany hełm lotniczy świata
Hełm pilota F-35 to prawdziwy cud techniki. Zbudowany z kewlaru, zaprojektowany tak, aby nie obciążać mięśni karku i dopasowywany indywidualnie do każdego z użytkowników, kosztuje ponad 400 tys. dolarów za sztukę. Niesamowity film pokazuje, z czego wynika tak wysoka cena.
Zalogowani mogą więcej
Możesz zapisać ten artykuł na później. Znajdziesz go potem na swoim koncie użytkownika
Kluczową funkcją hełmu jest niesamowity system wizualizacji, prezentujący bezpośrednio przed oczami pilota informacje z systemów awionicznych samolotu.
Pilot, niezależnie od tego, gdzie patrzy, może mieć bezpośrednio przed oczami informacje o parametrach lotu, pracy różnych systemów maszyny czy wykrytych celach.
Pilot F-35 widzi to, co niewidoczne
Tym, co robi jednak największe wrażenie, a zarazem zapewnia pilotowi F-35 przewagę, jest połączenie systemu wizualizacji z zewnętrznymi kamerami.
Dzięki nim pilot spoglądający w dół czy na boki zobaczy nie swoje nogi czy podłogę kabiny, ale to, co znajduje się pod samolotem – w miejscu teoretycznie ukrytym przed wzrokiem. Z możliwości tych będą korzystać także polscy piloci F-35.
Działanie tego systemu dobrze pokazuje film, prezentujący lądowanie F-35B – samolotu w wersji pionowego startu i lądowania, przeznaczonej dla Korpusu Piechoty Morskiej i Wielkiej Brytanii. Wideo prezentuje lądowanie na nowym brytyjskim lotniskowcu HMS Queen Elizabeth.
F-35 Helmet Cam Footage Of Shipborne Rolling Vertical Landing (SRVL)
F-35 – lądowanie metodą SRVL
Warty uwagi jest także pokazany na filmie sposób lądowania. Technika określana jako SRVL (pol. okrętowe lądowanie pionowe z dobiegiem) polega na lądowaniu samolotami zdolnymi do pionowego startu i lądowania w taki sposób, by wykorzystać nie tylko pionowy ciąg silnika, ale także siłę nośną skrzydeł.
Dzięki temu lądowanie jest szybsze, możliwe do wykonania z większą masą paliwa i uzbrojenia, a zarazem bardziej ekonomiczne – ogranicza zużycie elementów układu napędowego i specjalnego, żaroodpornego pokrycia pokładu lotniczego. Wadą takiego rozwiązania jest większa – w porównaniu z pionowym lądowaniem - ilość potrzebnego miejsca.
