Tajemnicze otwory z Peru. Mówią o początkach cywilizacji
W Andach w dolinie Pisco badacze z Australii i USA przedstawili nową interpretację ok. 5,2 tys. tajemniczych otworów. Mówią, jaką rolę pełniło "Pasmo Dziur".
W dolinie Pisco w Andach w Peru znajduje się około 5200 precyzyjnie rozmieszczonych dziur. Ciągną się one w pasie o długości około 1,5 km. Same otwory zaś mają po ok. 1-2 m szerokości i do 1 m głębokości.
Miejsce to oficjalnie jest znane jako Monte Sierpe czyli "Góra Węża"; dla większości jednak bardziej znana jest nazwa "pasmo dziur". Przez lata ich przeznaczenie pozostawało zagadką dla badaczy. Zespół kierowany przez Jacoba Bongersa wskazuje nowy trop.
Preinkaski targ, inkaski rachunek. Co mówią dane?
Badacze zmapowali teren dronami i wykryli wzory liczbowe w układzie otworów. Mikrobotaniczna analiza próbek osadów wykazała obecność kukurydzy i starożytnych dzikich roślin powszechnie używanych do wyrobu koszyków, które prawdopodobnie przechowywano w tych otworach.
– Być może było to targowisko przedinkaskie, coś w rodzaju pchlego targu. Wiemy, że populacja prekolumbijska liczyła tu około 100 000 osób. Być może wędrowni handlarze, rolnicy, rybacy i inni gromadzili się w tym miejscu, aby wymieniać się lokalnymi towarami, takimi jak kukurydza i bawełna – powiedział Jacob Bongers.
Wzór jak w inkaskich węzłach
Układ otworów łączy się ze schematem starożytnego, węzełkowego urządzenia rachunkowego używanego przez Inków w tej samej dolinie. – Zasadniczo widzę te otwory jako społeczną technologię, która łączyła ludzi, a później stała się wielkoskalowym systemem rachunkowym w Imperium Inków – stwierdził Bongers.
Teren jest trudny, dlatego mapowanie z ziemi było nieskuteczne. Przełom przyniosły drony. – Gdy mieliśmy precyzyjne zdjęcia z niskiego pułapu, stało się jasne, że to miejsce ma ogromne znaczenie naukowe – powiedział Charles Stanish z University of South Florida, współautor pracy.
Położenie sprzyjało kontaktom
Monte Sierpe jest położone między dwoma inkaskimi ośrodkami administracyjnymi, w pobliżu skrzyżowania sieci prekolumbijskich dróg oraz między wyżynami a niziną nadbrzeżną. Dlatego też miejsce to mogło służyć jako kluczowy punkt spotkań.
– Te badania stanowią ważny andyjski przykład studium przypadku, pokazujący, jak dawne społeczności modyfikowały krajobrazy, aby zbliżać ludzi i sprzyjać interakcjom – dodał Bongers.