Szojgu odwiedził fabrykę. Nie gryzł się w język
Minister obrony Federacji Rosyjskiej Siergiej Szojgu odwiedził biuro projektowe Raduga, które specjalizuje się w projektowaniu i produkcji różnych rosyjskich rakiet. Szojgu zaapelował o zwiększenie zasięgu pocisku Ch-58UShK, ale też nakazał zwiększenie produkcji rakiet. Przypominamy możliwości tej oraz innych broni, które opuszczają biuro Raduga.
Zalogowani mogą więcej
Możesz zapisać ten artykuł na później. Znajdziesz go potem na swoim koncie użytkownika
– Musimy zapewnić wystarczającą liczbę takich rakiet. Każdego dnia używamy rakiet, a więc je tracimy – mówił Szojgu podczas czwartkowej wizyty w biurze Raduga, w którym – jak wyjaśnia profil Clash Report na platformie X – opracowano m.in rakiety Ch-101, Ch-55, Ch-59 i wiele innych. Szojgu zwrócił natomiast uwagę przede wszystkim na pocisk Ch-58UShK, który zgodnie z deklaracjami zakładu, ma osiągać 250 km donośności. Dla ministra to jednak za mało.
– Potrzebujemy pocisków o zasięgu 300 km, ponad 300 km. Trzeba zwiększyć zasięg – apelował Szojgu. Zdaniem rosyjskiego ministra, to właśnie broń osiągająca możliwie dużą donośność jest dziś potrzebna na froncie.
Wspomniany pocisk przeciwradarowy Ch-58, który był komentowany przez Szojgu, to broń o długości przekraczającej 4 m. Szerokość pojedynczego pocisku wynosi ok. 40 cm, natomiast jego waga to niemal 650 kg, z czego 150 kg przypada na głowicę. Występujący pod nazwą AS-11 Kilter (w kodzie NATO) pocisk rozpędza się do prędkości 3,6 Ma.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Warto podkreślić też, że biuro projektowe Raduga, do którego z wizytą udał się rosyjski minister, odpowiada też za produkcję Ch-101 oraz Ch-55. Ten pierwszy stanowi pocisk, którego historia sięga lat 90. ubiegłego wieku i jest dziś regularnie wykorzystywany przez armię Federacji Rosyjskiej. To właśnie Ch-101 jest jedną z rakiet, które w ostatnim czasie przypadkowo spadły na terytorium Rosji.
Wspomniany pocisk – choć pochodzi z lat 90. – to produkowany jest od 2010 r. Producent zadbał o to, aby Ch-101 był trudny do wykrycia w trakcie lotu. Zdecydowano więc o zastosowaniu spłaszczonego kadłuba. Tak powstała broń o długości niemal 7,5 m i wadze niespełna 2,5 t. Za niszczycielskie skutki ostrzału odpowiada w tej rakiecie głowica bojowa o wadze sięgającej 480 kg. Realny zasięg Ch-101 szacuje się z kolei na 4,5 tys. km.
Kolejny z pocisków, który bierze aktywny udział w inwazji na Ukrainę i pochodzi z biura Raduga, to Ch-55. W porównaniu z Ch-101, "pięćdziesiątka piątka" trafiła do armii rosyjskiej jeszcze w 1984 r. Za przenoszenie tych pocisków o donośności 3 tys. km i wadze 1,7 t odpowiadają bombowce Tu-95MS oraz Tu-160. Pierwszy z nich pomieści sześć pocisków tego typu, Tu-160 ma z kolei miejsce na dwukrotnie więcej rakiet Ch-55.
Norbert Garbarek, dziennikarz Wirtualnej Polski
