Nowy system przeciwlotniczy dla Bundeswehry. Niemcy wydadzą miliardy euro

W ślad za decyzją Bundestagu, Federalny Urząd do spraw Wyposażenia, Technik Informatycznych i Wsparcia Eksploatacji Bundeswehry (BAAINBw) podpisał wart 1,2 mld kontrakt na opracowanie nowego zintegrowanego systemu obrony przeciwlotniczej krótkiego i bardzo krótkiego zasięgu (Nah- und Nächstbereichsschutz, NNbS). Kontrakt został podpisany z konsorcjum ARGE NNbS, w skład którego wchodzą przedsiębiorstwa Rheinmetall Electronics, Diehl Defence i Hensoldt Sensors. Ich udział w programie wynosi odpowiednio 607, 339 i 284 mln euro.

Głównym celem programu NNbS jest stworzenie zintegrowanego wielowarstwowego systemu obrony przeciwlotniczej do ochrony oddziałów lądowych działających w polu. System ma zapewniać ochronę sił własnych nawet w czasie ruchu. W jego ramach mają być integrowane systemy będące już w uzbrojeniu niemieckich wojsk lądowych, jak i dopiero opracowywane.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Najwyższe piętro będą tworzyły systemu IRIS-T SLM. Jest to zestaw średniego zasięgu mogący razić cele na dystansie do 40 kilometrów i do wysokości 20 kilometrów. Może zwalczać wszystkie rodzaje celów powietrznych, w tym samoloty, śmigłowce, drony i pociski manewrujące. Zasięg wykrywania radaru TRML-4D wynosi do 250 kilometrów, dla celu wielkości myśliwca jest to 120 kilometrów, a dla pocisku naddźwiękowego – 60 kilometrów. Radar może śledzić do 1500 celów.

Efektorem systemu jest pocisk ziemia–powietrze IRIS-T SL. Bazuje na rozwiązaniach lotniczego pocisku krótkiego zasięgu IRIS-T, ale z modyfikacjami umożliwiającym odpalanie go z wyrzutni lądowej. Objęły one zastosowanie mocniejszego silnika rakietowego opracowanego przez Nammo i łącza danych opracowanego przez IDE. Łącze danych umożliwia wstępne naprowadzenie pocisku na cel, który po starcie jest niewidoczny dla głowicy na podczerwień. Dla zmniejszenia oporów powietrza IRIS-T SL ma bardziej aerodynamiczny, ostry dziób, który w dalszej fazie lotu jest odrzucany odsłaniając wizjer głowicy na podczerwień. Dla pomieszczenia mocniejszego silnika i większego zapasu paliwa względem wersji lotniczej, średnica pocisku uległa zwiększeniu.

Po odpaleniu pocisk kieruje się w stronę celu kierowany komendami radiowymi z radaru kierowania ogniem. Dla określenia swojej pozycji wykorzystuje system nawigacji satelitarnej GPS połączony z nawigacją bezwładnościową. W terminalnej fazie ataku pocisk naprowadza się na cel z wykorzystaniem głowicy na podczerwień. IRIS-T korzysta z matrycy FPA umożliwiającej łatwe odróżnienie celu prawdziwego od celów pozornych. Cel jest niszczony głowicą odłamkową detonowaną przez zapalnik zbliżeniowy. Pocisk jest wyjątkowo zwrotny ponieważ poza powierzchniami sterowymi wykorzystuje sterowanie wektorem ciągu. Pocisk osiąga ponad trzykrotną prędkość dźwięku.

Niższe piętro będzie tworzone przez pokrewny system IRIS-T SLS mogący zwalczać cele w odległości do 12 kilometrów i do wysokości 8 kilometrów. Poza zasięgiem zwalczania celów zasadniczą różnicą między oboma systemami jest nośnik. O ile większy IRIS-T SLM jest instalowany na samochodach ciężarowych wysokiej mobilności, które przed oddaniem strzału muszą się zatrzymać i rozłożyć podpory i kontenery startowe, o tyle mniejszy IRIS-T SLS ma być instalowany na nowej wersji transportera opancerzonego Boxer. Dysponuje on większą mobilnością taktyczną i zdolnością do dotrzymywania kroku czołgom i bojowym wozom piechoty w trudnym terenie i będzie mógł odpalać pociski od razu po zatrzymaniu się lub nawet w pozostając w ruchu.

Na dostępnych wizualizacjach prezentowany jest pojazd z czterema kontenerami startowymi dla pocisków IRIS-T SL i granatnikiem kal. 40 mm do samoobrony. Wykrywanie celów i naprowadzanie uzbrojenia będzie się odbywało z wykorzystaniem radaru Hensoldt Spexer z sześcioma antenami ścianowymi i głowicy optoelektronicznej.

Wreszcie najniższe piętro ma tworzyć zestaw Skyranger 30. Składa się na niego wieża z działkiem rewolwerowym Oerlikon KCE kaliber 30 mm również zainstalowana na transporterze Boxer. Jej szybkostrzelność sięga 1200 nabojów na minutę, a zasięg praktyczny wynosi 3 km. Dodatkowo w wieży przewidziano miejsce na chowaną wyrzutnię pocisków przeciwlotniczych bardzo krótkiego zasięgu, a przykład Stinger lub Mistral. Nie wiadomo czy ta opcja zostanie zamówiona przez Bundeswehrę, skoro częścią systemu będą również pociski IRIS-T SL. Wykrywanie celów jest możliwe dzięki radarowi AESA z pięcioma antenami ścianowymi o zasięgu do 20 km i głowicy optoelektronicznej. Systemy Skyranger 30 zostały zamówione już przez Danię i Węgry. Opisane wieże będą w tych państwach posadowione odpowiednio na podwoziach Piranha IV i KF41 Lynx.

Ostatnim elementem systemu NNbS będzie wóz kontroli i dowodzenia Feuerleitpanzer również zbudowany na bazie Boxera. Będzie on zapewniał wymianę danych i przepływ informacji w czasie rzeczywistym pomiędzy wszystkimi wymienionymi systemami, jak również pozostałymi elementami obrony przeciwlotniczej. Zarządzanie walką będzie się odbywało za pomocą systemu Airbus IBMS. Wymiana danych, również z innymi jednostkami wojska będzie możliwa również za pośrednictwem łącza danych Link 16.

Prototyp całego systemu ma być gotowy w 2028 r. Ponieważ wiele jego elementów już jest w służbie lub a końcowych etapach opracowywania należy zakładać sukces całego programu. W takim wypadku poziom ochrony niemieckich wojsk lądowych będzie zależał od skali zamówień. NNbS jako całość będzie również atrakcyjnym towarem eksportowym oferując kompleksowe rozwiązanie w kwestii obrony przeciwlotniczej wojsk w polu. Biorąc pod uwagę, że już teraz IRIS-T SLM i Skyranger 30 znajdują wielu nabywców, NNbS może się okazać prawdziwym niemieckim hitem eksportowym.

Twórz treści i zarabiaj na ich publikacji. Dołącz do WP Kreatora