Indonezja wycofuje sowiecki sprzęt. Wojsko szuka sprzętu dla marines

– Amfibia będąca obecnie w służbie jest rzeczywiście bardzo stara, ale dzięki konserwacji znajduje się w dobrym stanie – powiedział Ali.

Planowana jest całkowita odnowienie floty pojazdów opancerzonych, w tym przejście na jeden typ pojazdu spełniający oczekiwania indonezyjskiej marynarki. Gdy pozwoli na to budżet sił zbrojnych odbędzie się to już w ramach programu modernizacji tego komponentu zaplanowanej na lata 2025-2029. Przejście na jeden typ pojazdów z pewnością uprościłoby szkolenia i zakup części zamiennych, co z pewnością obniżyłoby koszty utrzymania floty w całym okresie użytkowania.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Lokalny serwis Antara, powołując się na słowa Alego, twierdzi, że na razie wybór został zawężony do potencjalnych dostawców z trzech regionów (nie zaś państw). Oznacza to bardzo niewiele, a na konkrety przyjdzie nieco poczekać. Wiemy tyle, że jeśli nie dojdzie do zasadniczej zmiany okoliczności, nie będzie to uzbrojenie pochodzące z Rosji. Dżakarta przyjęła strategię stopniowego odejścia od broni sowieckiej/rosyjskiej, orientując się w szczególności na rynki zachodnie. Trend ten widać we wszystkich rodzajach sił zbrojnych.

– Odwiedziliśmy kilka krajów, zwłaszcza na Bliskim Wschodzie, w Europie i obu Amerykach. Będziemy musieli odmłodzić sprzęt bojowy Korpusu Piechoty Morskiej, dlatego wybrano kilku kandydatów na wymianę BTR 50 – powiedział tajemniczo szef sztabu indonezyjskiej marynarki.

W tej chwili ten rodzaj wojska jest uzbrojony w kilka dość przestarzałych pojazdów, w tym właśnie sto radzieckich BTR-50P/PK/PM, dziesięć francuskich AMX-10PAC i dziesięć amerykańskich LVTP-7A1. W 2019 roku Indonezja pozyskała z Rosji pływające gąsienicowe transportery opancerzone BT-3F dla Korps Marinir, co było pierwszą od dłuższego czasu znaczącą próbą wprowadzenia do służby solidnych wozów. Trafiły one do batalionu amfibii transportowych (Yonranratfib) z Pułku Kawalerii Piechoty Morskiej (Resimen Kavaleri 1/Marinir). Według Military Balance 2023 w uzbrojeniu pozostają 54 pojazdy tego typu. Okazały się one niewystarczające.

Dla Indonezji sprawa pooszukiwań nowego pojazdu należy już do kategorii pilnych. BTR-50P opracowano w 1952 roku na podwoziu lekkich czołgów amfibijnych sowieckiej proweniencji PT-76 używanych przez indonezyjski korpus piechoty morskiej. Te ostatnie świetnie się mają w tym azjatyckim państwie, gdyż z powodzeniem je zmodernizowano, zwiększając siłę ognia. Usunięto oryginalne działo D-56T kal. 76,2 mm, które zastąpiono działem Cockerill Mk III kal. 90 mm.

BTR-50P nadal służy w wielu krajach na całym świecie. Na przykład, Rosjanie na początku tego roku sięgnęli po nie do magazynów i przetransportowali na front wojny w Ukrainie. Na opublikowanych w lutym tego roku zdjęciach można było dostrzec konwoje niskopodłogowych zestawów przewożące wyciągnięte z magazynów transportery opancerzone. Były one przejawem niedoborów floty w jednostkach liniowych. Serwis Militarnyj sugerował nawet, że może być to przejawem przyjętej przez Rosjan taktyki w zakresie użycia pojazdów opancerzonych. Przypomniał, że może chodzić o wypełnienie ich materiałami wybuchowymi i używanie jako "pojazdów kamikaze".

Oficjalnie przyjęty na uzbrojenie radzieckich sił zbrojnych w kwietniu 1954 roku BTR-50P jest obsadzony przez załogę złożoną z dwóch żołnierzy i może transportować 20 żołnierzy przez przeszkody wodne i przewozić ładunki o masie do 2 ton. Elementy podwozia zaadaptowano z PT-76. Napędzany silnikiem wysokoprężnym W-6PWG o mocy 240 koni mechanicznych, BTR-50P może rozwijać prędkość 45 km/h po drogach utwardzonych i 10 km/h na wodzie. Z pełnym zapasem paliwa może przejechać 250 km.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Pod wpływem doświadczeń bojowych podczas rewolucji węgierskiej w 1956 roku trzy lata później pojawił się owoc modernizacji BTR-50P, który otrzymał strop nad przedziałem bojowym i oznaczenie BTR-50PK Było to niezbędne w przypadku działań w obszarach zurbanizowanych. Załogi pojazdów z odkrytym przedziałem bojowym były w zasadzie bezbronne w przypadku ataków z użyciem granatów lub koktajli Mołotowa. Z biegiem lat pojawiło się kilka wersji i modyfikacji, w tym wozy dowodzenia BTR-50PU. Wiele BTR-50P z lat 70. XX wieku zostało przystosowanych do odgrywania roli pojazdów pomocy technicznej. W latach 1954-1970 wyprodukowano około 6500 pojazdów różnych odmian.

Następcy BTR-50P to jedynie wierzchołek góry lodowej indonezyjskich starań o przezbrojenie ze sprzętu sowieckiego/rosyjskiego na zachodni. W październiku na jaw wyszła informacja, że koncern stoczniowy Naval Group zmienił propozycję dla Indonezji zaproponował Evolved Scorpène w negocjacjach w sprawie dwóch okrętów podwodnych dla tamtejszej marynarki wojennej. Dżakarta zamierza ponadto pozyskać dwa włoskie modułowe okręty patrolowe typu PPA (Pattugliatore Polivalente d’Altura). Indonezja chciałaby uzyskać te okręty jak najszybciej, uznając, że zakup powinien być dokonany w trybie pilnej potrzeby operacyjnej. W zasadzie jednostki typu PPA klasyfikowane są jako fregaty albo lekkie fregaty. Należą do nich Marcantonio Colonna, Ruggiero di Lauria i Domenico Millelire. To nie jedyne włoskie okręty, które mogą pływać po Morzu Południowochińskim. Dwa lata temu podpisano również kontrakt na sześć fregat typu FREMM.

Tamtejsze władze wzmacniają również lotnictwo wojskowe, gdyż w sierpniu minister obrony Prabowo Subianto podpisał porozumienie w sprawie zakupu samolotów bojowych F-15. Na podstawie umowy indonezyjskie siły zbrojne wzmocnione zostaną dwudziestoma czteroma F-15EX. W lutym 2022 roku Dżakarta podpisała porozumienie w sprawie pozyskania 42 francuskich samolotów bojowych Rafale za 8,1 miliarda dolarów. W tym roku resort obrony nabył drugą partię opiewającą na osiemnaście myśliwców. Co ciekawe, indonezyjskie siły powietrzne (Tentara Nasional Indonesia-Angkatan Udara) wykorzystują też 32 samoloty bojowe F-16 Fighting Falcon w wersjach od A do D.

Twórz treści i zarabiaj na ich publikacji. Dołącz do WP Kreatora