Naukowcy mają dowody. Węgorze potrafią uciec nawet z żołądka drapieżników

Połknięcie w całości nie zawsze oznacza śmierć. Pokazały to węgorze japońskie (Anguilla japonica), które opracowały zaskakującą taktykę ucieczki. Naukowcy udokumentowali na zdjęciach rentgenowskich, jak młode węgorze wydostają się z żołądków ryb z gatunku Odontobutis obscura.

Opis badań ukazał się na łamach pisma "Current Biology".

Niektóre zwierzęta opracowały bardzo ciekawe taktyki, by nie znaleźć się w menu drapieżników. Stosują różne mechanizmy ochronne, jak ostre kolce czy wyjątkowo gorzki smak, co powoduje, że drapieżniki zwyczajnie je wypluwają. Dobrym przykładem może być tutaj pewien gatunek chrząszcza, który połknięty przez żabę wydziela substancję chemiczną wywołującą wymioty u płaza. Ale węgorze japońskie stosują bardziej aktywne działania, aby uniknąć stania się kolacją.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Japońskie węgorze są częstą zdobyczą nocnego gatunku drapieżnych ryb mięsożernych z gatunku Odontobutis obscura. Ryby te mają ok. 25 centymetrów długości. Występują przede wszystkim w Japonii. Yuha Hasegawa z Uniwersytetu Nagasaki w Japonii zauważył kilka lat temu, że węgorze, które zostały połknięte przez Odontobutis obscura, w jakiś sposób ponownie pojawiają się w zbiornikach. Dalsze badania wykazały, że węgorze uciekały przez skrzela ryb. 28 z 54 obserwowanych węgorzy połkniętych w całości udało się uciec, ale badacze nie wiedzieli, w jaki sposób im się to udało.

W niedawnych badaniach japońskim naukowcom udało się zarejestrować na nagraniach spektakularne ucieczki węgorzy z przewodów pokarmowych ryb. Hasegawa, Yuuki Kawabata z Uniwersytetu Nagasaki oraz Kazuki Yokouchi z Japan Fisheries Research and Education Agency wstrzyknęli młodym węgorzom środek kontrastowy, który sprawia, że ​​są widoczne dla rentgenowskiego systemu wideo. Następnie umieścili je w małych zbiornikach z rybami z gatunku Odontobutis obscura.

Wszystkie połknięcie w całości węgorze próbowały uciec z przewodów pokarmowych drapieżników. Krążyły po żołądku, jakby szukały wyjścia. Następnie płynąc niejako do tyłu, czyli ogonem do przodu, węgorze cofały się w górę przełyku. Spośród 32 połkniętych węgorzy, 12 udało się wygiąć ogon i włożyć go w szczelinę w skrzelach. Z tych 12 osobników 9 udało się uciec właśnie poprzez skrzela.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

- Odkryliśmy unikalną taktykę obronną młodych japońskich węgorzy za pomocą rentgenowskiego systemu wideo. Węgorze uciekają z żołądka drapieżnika, przesuwając się z powrotem w górę przewodu pokarmowego w kierunku skrzeli - powiedział Kawabata. - Na początku eksperymentu spekulowaliśmy, że węgorze uciekną bezpośrednio z pyska drapieżnika do skrzeli. Jednak obserwowanie desperackiej ucieczki węgorzy z żołądka drapieżnika do skrzeli było dla nas naprawdę zdumiewające. To badanie jest pierwszym, w którym zaobserwowano wzorce zachowań i procesy ucieczki ofiary z przewodu pokarmowego drapieżników - dodał.

Średnio węgorzom ucieczka zajęła ok. 56 sekund. W reakcji na surowe, kwaśne i beztlenowe warunki, jakich doświadczają w ciele ryb, węgorze natychmiast po połknięciu szykują się do ucieczki. Te, które nie przeżyły połknięcia, przestały się poruszać po przewodzie pokarmowym ryb po 212 sekundach.

"To odkrycie dostarczyło nam nowych spostrzeżeń: siła mięśni i tolerancja na wysoce kwaśne i beztlenowe środowiska, a także ich wydłużona i śliska morfologia są niezbędne, aby węgorze mogły szybko uciec z przewodu pokarmowego przed strawieniem" - napisali autorzy w publikacji.

Źródło: Science, Science Alert, fot. Nagasaki University