Powstanie ogromna fabryka w Niemczech. Będzie produkować broń dla m.in. Polski
Amerykański koncern Lockheed Martin zawarł z europejskim gigantem Rheinmetall porozumienie o budowie fabryki pocisków balistycznych i rakietowych zdolnej wyprodukować aż 20 tys. sztuk pocisków rocznie. Oto gdzie powstanie i co będzie w niej produkowane.
Produkcja pocisków balistycznych MGM-140 ATACMS ma rozpocząć się w 2026 roku, a rakiet GMLRS czy AGM-114 Hellfire od 2027 roku, co wskazuje na duży pośpiech. Wygląda, że Amerykanie szukali dużego podmiotu zdolnego szybko rozpocząć produkcję, a do takiej grupy należy właśnie niemiecki Rheinmetall.
Koncern pokazał już, że jest w stanie szybko postawić fabrykę na przykładzie np. amunicji średniokalibrowej czy właśnie budowanego zakładu przeznaczonego do amunicji artyleryjskiej na Litwie. Z kolei sama współpraca koncernów nie jest nowością, ponieważ już od lat obydwie firmy stoją za rozwojem systemu GMARS rozpatrywanego jako następcę dla wyrzutni MARS II.
Z kolei wolumen produkcji kolejno 10 tys. pocisków balistycznych MGM-140 ATACMS i 10 tys. GMLRS bądź AGM-114 Hellfire jednoznacznie wskazuje, że będzie on przeznaczony dla US Army oraz europejskich użytkowników tych systemów. Mowa tutaj szczególnie o Polsce czy Ukrainie.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Las Vegas Sphere. Z wizytą w USA
Niemiecka fabryka pozwoli w szybkim tempie uzupełnić lub zbudować państwom europejskim od zera zapasy strategiczne tej kluczowej obecnie broni, które nie mają obecnie alternatyw poza importem w krótkiej perspektywie czasowej. Obecnie tylko Francja może zdołać rozwinąć suwerenne możliwości produkcji analogicznych systemów w perspektywie dekady.
AGM-140 ATACMS — pocisk balistyczny z USA
Pociski balistyczne stanowią wyzwanie dla systemów obrony przeciwlotniczej średniego zasięgu, które są produkowane przez nieliczne kraje na świecie. W Rosji do takich systemów należą S-300/400, natomiast w Europie stosuje się kombinację amerykańskich baterii systemu Patriot oraz europejskich SAMP/T.
Jednakże, liczba tych systemów jest ograniczona, a każda bateria może chronić obszar jedynie w promieniu do 40 km od wyrzutni, co znacznie ogranicza liczbę zabezpieczonych obiektów. Dodatkowo, systemy przeciwlotnicze mogą zostać pokonane przez zmasowany atak kilku lub kilkunastu pocisków nadlatujących z różnych kierunków. Przykłady takich sytuacji można zaobserwować na froncie w Ukrainie oraz podczas ataków rakietowych Iranu na Izrael.
Amerykańską bronią tej kategorii są pociski balistyczne MGM-140 ATACMS opracowane w latach 90. XX wieku. Dotychczas Pierwsze wersje M39 użyte wielokrotnie w Ukrainie miały zasięg 165 km i były wyposażone w głowicę kasetową z 950 bombletami M74 APAM. Pociski tego typu były szczególnie wykorzystywane do atakowania m.in. baterii systemów S-300/400 oraz poligonów przeciwnika.
W następnych latach powstały wersje o zasięgu zwiększonym do 300 km, co osiągnięto poprzez zwiększenie zapasu paliwa kosztem wielkości głowicy bojowej. W przypadku wersji kasetowej M39A1 ładunek bombletów zmalał do 300 sztuk, ale równocześnie wzrosła precyzja trafienia ze względu na dodanie modułu nawigacji satelitarnej.
Inne wersje, takie jak M48, M57 lub M57E1, obejmują np. ciężką odłamkowo-burzącą głowicę bojową WAU-23/B o masie około 200 kg. Ta w przypadku najnowszej odmiany ma zapalnik zbliżeniowy umożliwiający eksplozję w powietrzu maksymalizującą zniszczenia.
Istnieje też wariant M39A2 zawierający 13 bombletów Brilliant Anti-armour Technology (BAT) samodzielnie naprowadzających się na pojazdy opancerzone przeciwnika w regionie. Jest to podobne rozwiązanie do widzianych w Ukrainie pocisków Bonus czy SMArt 155.
Rakiety GMLRS — "długie ręce" wojsk lądowych
Z kolei rakiety zbiorczo określane jako GMLRS to rodzina pocisków rakietowych kal. 227 mm o zasięgu do około 80 km wyposażona w moduł nawigacji GPS i INS zapewniający w optymalnych warunkach precyzję trafienia do kilku metrów. Co prawda rosyjskie systemy zagłuszenia zmniejszyły ich precyzję, na co odpowiedzią Ukraińców jest użycie większej liczby rakiet w atakach.
Obecnie są produkowane dwa typy, z czego M31A1/A2 to wariant ze standardową głowicą odłamkowo-burzącą o masie 91 kilogramów, a drugi to M30A1/A2. Zawiera on głowicę AW (Alternative Warhead), która generuje 182 tys. wolframowych odłamków.
Dzięki zaprogramowaniu eksplozji na wysokości 10 metrów nad ziemią pociski te zapewniają efekt rażenia na dużym obszarze porównywalny do amunicji kasetowej. Jednakże ze względu na jedynie kinetyczny charakter generowanych uszkodzeń nie pozostawiają niewybuchów.
Są to bardzo przydatne dla Ukraińców pociski, które niejednokrotnie wyeliminowały obsługę haubic holowanych czy zniszczyły systemy obrony przeciwlotniczej głęboko na tyłach przeciwnika.
