Obłoki srebrzyste. "Najwyższe chmury" nad Polską
Czerwiec i lipiec to najlepszy okres na obserwację obłoków srebrzystych. Są to rzadkie i wciąż dość tajemnicze chmury, które powstają w mezosferze. Ich zdjęcia oraz nagranie przesłał nam Zbyszek z kanału Nocne Niebo.
Sezon na obłoki srebrzyste trwa, jeden z najsłabszych jak się okazuje. Ale dziś nad ranem nastąpił przełom. O godzinie 2 w nocy nad Poznaniem "wystrzeliły" bardzo obfite i jasne obłoki srebrzyste. Można je było oglądać od północnego zachodu, przez północ, aż po północny wschód - informuje Zbyszek z kanału Nocne Niebo.
Obłoki srebrzyste (nazywane również Noctilucent Clouds - NLC lub chmurami mezosferycznymi) to chmury, które powstają w mezosferze, czyli na wysokości między 50 a 90 km. Mezosfera jest warstwą atmosfery, w której temperatura maleje z wysokością, a gęstość gazów jest niska. Ilość występującego tutaj tlenu, azotu oraz dwutlenku węgla jest porównywalna do ich ilości w niższych warstwach ziemskiej atmosfery.
Tajemnicze chmury nie pojawiają się zbyt często, ale za najlepszy okres do ich obserwacji uznaje się czerwiec oraz lipiec. Obłoków srebrzystych należy wypatrywać w pogodne noce o zmierzchu, kiedy Słońce znajduje się 6-16° poniżej horyzontu. Obłoki stają się widoczne mniej więcej w tym samym czasie co najjaśniejsze gwiazdy i zwykle są niebieskawe lub srebrzyste. Czasami można je też zauważyć o świcie.
Jak wyjaśnia Met Office, czyli narodowy serwis meteorologiczny Wielkiej Brytanii, obłoki srebrzyste znajdują się wyżej niż jakiekolwiek inne chmury i są widoczne tylko na szerokościach geograficznych między 45°N a 80°N na półkuli północnej i równorzędnych szerokościach geograficznych na półkuli południowej.
Obłoki srebrzyste wyglądają jak świecące fale na niebie. Zbudowane są z bardzo maleńkich kryształków lodu, które powstają w mezosferze - zaznacza Zbyszek z kanału Nocne Niebo.
Aby obłoki srebrzyste mogły powstać potrzeba pary wodnej, pyłu oraz bardzo niskich temperatur. W górnej granicy mezosfery temperatura wynosi −80, −90 °C, a czasami jest nawet niższa. Temperatura nie stanowi więc problemu. Gorzej z parą wodną oraz pyłem. Eksperci uważają, że pył, który trafia do tej warstwy atmosfery, może pochodzić z niewielkich meteorów i komet, ale nie wykluczone, że jest to również pył z wulkanów czy zanieczyszczeń generowanych przez człowieka. Z kolei para wodna dostaje się tutaj przez luki w tropopauzie lub powstaje jak efekt reakcji chemicznej metanu i innych substancji chemicznych.
Karolina Modzelewska, dziennikarka Wirtualnej Polski
