NATO poderwało myśliwce. Poleciały po rosyjskie samoloty

Dowództwo NATO opublikowało w pierwszy dzień marca 2024 r. na platformie X nagranie z przechwycenia rosyjskich samolotów nad Morzem Bałtyckim. Sojusz poderwał francuskie myśliwce Mirage 2000-5, które wykonały misję związaną z pojawieniem się na północ od Polski rosyjskich Su-30M – maszyn, które od początku wojny w Ukrainie uczestniczą w walkach. Nad Bałtykiem przechwycono też An-72 – radziecką maszynę transportową o unikalnej konstrukcji.

W akcji wzięły udział francuskie myśliwce Dassault Mirage 2000, których historia sięga 1983 r. Samoloty doczekały się licznych modernizacji i usprawnień, a jedną z nich jest wersja widoczna na nagraniu opublikowanym przez NATO. Oznaczony jako 2000-5 model wyróżnia się na tle poprzedników obecnością nowej awioniki opartej o wielopasmowy radar RDY.

Ponadto francuskie maszyny dysponują pociskami rakietowymi powietrze-powietrze MICA oraz pięcioma monitorami w kokpicie do zarządzania realizowanymi misjami w powietrzu. Zasięg tego typu broni określa się na niemal 3,5 tys. km, zaś pułap, na którym mogą operować, przekracza 17 km.

Widoczne na nagraniu samoloty należące do Federacji Rosyjskiej to z kolei – jak już wspomniano – Su-30 oraz An-72. Pierwsze z nich to popularne, ale jednocześnie wysoce skuteczne, wielozadaniowe samoloty bojowe, które wielokrotnie pojawiały się nad Ukrainą. Zgodnie z raportem "The Military Balance 2022", Rosjanie mieli w 2022 r. dysponować niemal 100 myśliwcami tego typu.

W ostatnim czasie Su-30 były zaobserwowane na okupowanym lotnisku Saki, gdzie armia agresora zgromadziła ok. 10 egzemplarzy tych płatowców. Wówczas mógł to być pokaz rosyjskiej siły – szczególnie w świetle skutecznego ataku przeprowadzonego wcześniej na wspomniane lotnisko, co obnażyło problemy rosyjskiej obrony powietrznej.

Przypomnijmy, że Su-30 (występujące również pod nazwą Flanker-C w kodzie NATO) osiągają prędkość na poziomie ok. 1,8 Ma i mogą poruszać się na pułapie do 17,5 km. Standardowym uzbrojeniem tego samolotu jest działko lotnicze GSz-30-1 kal. 30 mm, jednak dodatkowo na węzłach uzbrojenia mogą znaleźć się różnego rodzaju rakiety (m.in. Ch-59 o wadze niemal 800 kg) lub bomby (np. z rodziny KAB, OFAB, RBK).

Trzecią maszyną przechwyconą przez NATO jest z kolei Antonov An-72, który generalnie rzecz ujmując jest rzadko obserwowany nad Ukrainą. Wynika to jednak z jego przeznaczenia. To samolot transportowy, który służy do przenoszenia ładunku o masie do 10 t oraz 52 pasażerów (lub 68 w przypadku montażu dodatkowych siedzeń). Maszyna jest więc najprawdopodobniej wykorzystywana do lotów krajowych i rozmieszczania wojsk oraz lekkiego sprzętu wojskowego w bezpiecznej odległości od frontu.

Na uwagę w tym samolocie zasługują jednak nadskrzydłowe silniki, które wytwarzają efekt Coandy. W skrócie dzięki niemu jednostki napędowe zwiększają nośność An-72. Wspomniane zjawisko polega bowiem na przyleganiu strumieniu gazu do najbliższej powierzchni, którą napotka on na swojej drodze. Efekt Coandy ma zastosowanie w sprzęcie lotniczym, m.in. w samolotach Boeing YC-14 (pierwszy nowoczesny model wykorzystujący to zjawisko) oraz McDonnel Douglass YC-15 i Boeing C-17 Globemaster III (w mniejszym stopniu).

An-72 może rozpędzić się do prędkości 700 km/h, natomiast jego zasięg przekracza 4,3 tys. km. Zespół napędowy oparty o dwa silniki Progress D-36 gwarantuje ciąg 63,9 kN każdy. Długość tej konstrukcji z końca lat 70. ubiegłego wieku to niewiele ponad 28 m, zaś rozpiętość skrzydeł An-72 sięga niespełna 32 m.