Kontynent się rozpada. Pękniecie ciągle rośnie

Eksperci w dziedzinie geologii wyjaśniają, że Afryka bez przerwy podlega złożonym procesom tektonicznym. Zmiany te mogą doprowadzić do odłączenia Półwyspu Somalijskiego, który stanie się wyspą.

Pomimo braku spektakularnych zjawisk na tym obszarze, takich jak duże trzęsienia ziemi czy erupcje wulkanów, w głębokich warstwach Ziemi dzieją się znaczące procesy. Zachodzą tam liczne ruchy tektoniczne, które choć obecnie niewidoczne, w ciągu kilku milionów lat doprowadzą do powstania nowego obszaru morskiego.

Strefa ryftu w Afryce obejmuje dwie znaczące szczeliny w skorupie ziemskiej. Jedna z nich przechodzi przez Etiopię i Kenię, a druga tworzy łuk od Ugandy do Malawi. Choć aktywność sejsmiczna nie jest tam częsta, szczeliny i trzęsienia ziemi występują z reguły pod kątem do głównej linii ryftu. To może sugerować, że zachodzić będzie jej przesunięcie.

Ostatnie symulacje komputerowe, które opierają się na danych satelitarnych, potwierdzają trwający proces rozciągania Afryki. Działanie w astenosferze - warstwie o grubości ok. 100 kilometrów znajdującej się w górnej części płaszcza ziemi - powoduje deformacje terenu wywierające znaczne naciski na litosferę, której grubość waha się od 10 do 100 kilometrów. Gdy siły te osiągają maksimum, dochodzi do trzęsień ziemi i rozerwania powierzchni. Te procesy razem z przemieszczaniem materiału ziemskiego w kierunku północno-wschodnim kształtują geologiczne oblicze kontynentu, mając wpływ na jego przyszłość.

Ruchy kontynentów są wynikiem nieustannej aktywności płyt tektonicznych, które tworzą zewnętrzną warstwę Ziemi. Proces ten, znany jako tektonika płyt, składa się z kilku kluczowych mechanizmów.

Dryf kontynentalny polega na przemieszczaniu się płyt kontynentalnych, które unoszone są przez półpłynną warstwę zwaną astenosferą. Ten ruch zawdzięcza swój napęd konwekcyjnym prądom w płaszczu ziemskim, gdzie gorący materiał wznosi się, chłodzi, a następnie opada, powodując przesuwanie płyt.

Grzbiety śródoceaniczne to miejsca, gdzie nowa płyta oceaniczna formuje się z magmy i rozszerza się na bok od grzbietów. Z kolei proces subdukcji opisuje zjawisko, w którym jedna płyta zanurza się pod drugą, wnikając w płaszcz i ulegając topnieniu. Konsekwencją jest tworzenie się gór, wulkanów oraz występowanie trzęsień ziemi. Transformacja to natomiast ruch płyt wzdłuż uskoków, który prowadzi do napięć powodujących trzęsienia ziemi.

Takie długofalowe procesy wprowadzają ciągłe zmiany w układzie i formie lądów na Ziemi, rozciągając się na przestrzeni milionów lat.