Karmili zmarłych. Cmentarz odkrywa tajemnice rzymskich pochówków
Ponad 160 grobów kremacyjnych odkryto w starożytnej Olbii na Lazurowym Wybrzeżu. Badacze opisują kanały libacyjne, przez które pojono zmarłych różnymi napojami.
Nekropolia w Olbii
Archeolodzy prowadzący wykopaliska na Lazurowym Wybrzeżu odkryli ogromny rzymski cmentarz kremacyjny. Starannie przeprowadzone prace na tym stanowisku ujawniły krok po kroku proces, w jaki Rzymianie kremowali zmarłych i oddawali im cześć w życiu pozagrobowym.
Rzymskie rytuały na południu Francji
Wszystkie groby kremacyjne pochodzą z okresu rzymskiego w Olbii, między I a III wiekiem n.e., i ukazują różne sposoby, w jakie ludzie w tamtych czasach obchodzili się ze zmarłymi, zgodnie z tłumaczeniem oświadczenia INRAP (Francuskiego Narodowego Instytutu Badań Archeologicznych Prewencyjnych) z 29 października.
W przypadku wielu zmarłych proces kremacji rozpoczynał się od umieszczenia ciała zmarłego na drewnianym postumencie zbudowanym nad kwadratowym dołem. Według INRAP, ciepło stosu pogrzebowego spowodowało zawalenie się postumentu, a kości zbielały, skręciły się i popękały. Przedmioty szklane uległy stopieniu, artefakty z brązu uległy deformacji, a ceramika zabarwiła się sadzą.
Kanały libacyjne i "karmienie" zmarłych
"Charakterystyczne dla Olbii jest to, że większość [grobów] jest otoczona kanałem ofiarnym, przez który składano ofiary płynne (wino, piwo, miód pitny) ku czci zmarłego lub dla zapewnienia mu ochrony" – czytamy w oświadczeniu.
Te "tuby" ofiarne zostały wykonane z przerobionych amfor, które wystawały z grobu, nawet po przykryciu go dachówką i wypełnieniu ziemią. Rury umożliwiały rodzinom odwiedzanie bliskich i symboliczne karmienie ich podczas rzymskich świąt za zmarłych, takich jak Feralia (21 lutego) i Lemuralia (9, 11 i 13 maja).
Inne niż typowe rzymskie urny
W Olbii niektóre stosy kremacyjne były bezpośrednio przekształcane w miejsca pochówku, podczas gdy inne były częściowo lub całkowicie opróżniane.
Gdy typowym rzymskim zwyczajem było zbieranie kości w szklanych, ceramicznych lub kamiennych urnach przed ich pochówkiem, w Olbii wiele kości układano w małe stosy lub umieszczano w nietrwałych pojemnikach, co, jak podaje INRAP, może sugerować różnice społeczne lub kulturowe w obrębie populacji miasta.
"Te odkrycia przypominają nam, że starożytne obrzędy pogrzebowe były bogate, różnorodne i przesiąknięte wielorakimi znaczeniami, z których niektóre pozostają tajemnicą do dziś" – napisali przedstawiciele INRAP w oświadczeniu.
