Ukraińcy strzelają do rosyjskich dronów. Większość padła

W nocy z z 5 na 6 października 2024 r. rosyjskie wojska przeprowadziły kolejny atak na Ukrainę, wykorzystując drony szturmowe oraz rakiety balistyczne. Ukraińska obrona powietrzna poinformowała o licznych sukcesach w zestrzeleniu wrogich dronów i pocisków rakietowych. PAP informuje, że według Sił Powietrznych Ukrainy zestrzelono 56 z 87 dronów Shahed oraz dwie rakiety.

W wyniku sobotnich ataków, w ciągu ostatnich 24 godzin, zginął jeden cywil. Ponadto, jak przekazał na Telegramie szef władz regionalnych, Ołeksandr Prokudin, w obwodzie charkowskim 15 osób zostało rannych.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Alarmy przeciwlotnicze trwały we wschodniej części Ukrainy przez ponad pięć godzin. Szef administracji wojskowej Kijowa Serhij Popko przekazał, że udało się zlikwidować wszystkie wrogie obiekty powietrzne w rejonie stolicy. Jak przekazał, atak nie spowodował większych strat w regionie Kijowa.

Rosjanie użyli zróżnicowanego uzbrojenia do ataku na Ukrainę. Do ataku wykorzystali drony Shahed i różne pociski rakietowe. Ukraińcy wykryli ponad 90 wrogich środków bojowych - poza dronami wykryto dwa pociski balistyczne Iskander-M, jeden pocisk Iskander-K, jeden pocisk kierowany Ch-59/69 oraz 87 dronów.

Rosjanie używają dwóch wariantów dronów Shahed – Shahed-136 i Shahed-131, które armia Putina otrzymuje z Iranu. Chociaż są to stosunkowo proste konstrukcje, stanowią poważne zagrożenie dla Ukraińców. Wygląd tych dronów oraz ich możliwości są dość zbliżone. Shahed-136 mierzy ok. 3,5 m długości i może rozpędzić się do prędkości 185 km/h, a jednocześnie przenosić głowicę bojową o masie ok. 40 kg. Shahed-131 jest nieco mniejszy, przez co może zostać wyposażony w głowicę bojową ważącą maksymalnie 10-15 kg.

Pocisk Ch-69 (Ch-59MK2) waży około 800 kg, z czego głowica bojowa stanowi 300 kg. Jednym z głównych atutów tej broni jest jej duży zasięg, który może wynosić nawet 400 km. Ponadto, cechą wyróżniającą tego pocisku są właściwości stealth, które utrudniają jego wykrycie i zneutralizowanie podczas lotu do celu.

Pocisk Ch-69 jest rozwiniętą wersją ujawnionego w 1991 roku pocisku Ch-59. W porównaniu do swojego pierwowzoru, nowy pocisk został wyposażony m.in. w właściwości stealth, które zwiększają jego trudnowykrywalność.

Iskander-M to system pocisków balistycznych krótkiego zasięgu. Pozwala ona na precyzyjne ataki na cele oddalone na odległość do około 500 km. Pocisk ten, o długości nieco ponad 7 metrów, jest wyposażony w zaawansowane systemy naprowadzania, które umożliwiają omijanie nowoczesnych systemów obronnych.

Iskander-K to system pocisków manewrujących, które mogą pokonać dystans do 600 km. Wyróżniają się nieco mniejszymi rozmiarami w porównaniu do Iskandera-M, z długością około 9 metrów. Dzięki zaawansowanym technologiom stealth, pociski Iskander-K są trudne do wykrycia przez systemy obrony przeciwlotniczej wroga.

Siły Ukrainy podjęły skuteczne działania przeciwko tej ofensywie. Zestrzelono dwa pociski rakietowe oraz 56 dronów typu Shahed. Do obrony wykorzystano lotnictwo, jednostki rakietowe, oddziały walki elektronicznej i mobilne grupy ogniowe.

Po utraceniu łączności spadło 25 dronów. Jest to prawdopodobnie wynik aktywnego przeciwdziałania za pomocą środków walki elektronicznej. Siły powietrzne nie podały jednak dokładnych informacji na temat miejsc upadku niezestrzelonych obiektów lotniczych.