Tak działa ATACMS w Ukrainie. Nagranie wszystko wyjaśnia

Film został udostępniony przez Departament Łączności Strategicznej Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Ukrainy. Jego przedstawiciele zaznaczają: "chcielibyśmy podziękować naszym partnerom za ATACMS, ponieważ ta broń bardzo pomaga na polu bitwy. Walczymy nie tylko za ojczyznę, ale także za cały cywilizowany świat. Nasze zwycięstwo jest zwycięstwem całego świata".

Materiał pokazuje, w jaki sposób Ukraińcy korzystają z pocisków ATACMS do atakowania rosyjskich celów. Można na nim zauważyć, że do wystrzeliwania ATACMS-ów służą mobilne wyrzutnie rakietowe HIMARS, również dostarczone przez zachodnich sojuszników. Połączenie mobilność HIMARS-ów i zasięgu ATACMS M39, który wynosi ok. 160 km, daje skuteczne narzędzie do atakowania wroga w znaczniej odległości od linii frontu.

Ukraiński serwis Militarny przypomina, że pierwsze użycie pocisków balistycznych ATACMS w Ukrainie miało miejsce 17 października 2023 r. podczas operacji Dragonfly, którą przygotowały jednostki specjalne. Siły Operacji Specjalnych Sił Zbrojnych Ukrainy w wydanym wówczas komunikacie informowały, że przy pomocy pocisków uderzono w lotniska w tymczasowo okupowanym Berdiańsku i Ługańsku.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Na skutek misji rannych zostały dziesiątki rosyjskich żołnierzy, a wielu z nich zginęło. Pociski miały też uszkodzić dziewięć śmigłowców, specjalistyczny sprzęt na lotniskach, wyrzutnię systemu obrony powietrznej, magazyn amunicji i pasy startowe. Pociski ATACMS mają odpowiadać również za zniszczenie elementów rosyjskiego kompleksu S-400 w obwodzie ługańskim z 26 października 2023 r.

Pociski taktyczne MGM-140 ATACMS (Army TACtical Missile System) to broń precyzyjnego rażenia o zasięgu wynoszącym od 25 do nawet 300 km. Podobnie jak GMLRS, jest to pocisk kierowany, który może uderzać z bardzo dużą precyzją w wyznaczony cel. Do tej pory Ukraińcy otrzymali starszą wersję pocisków ATACMS M39, czyli wersję ATACMS BLOCK I o zasięgu od 25 do nawet 165 km. Jest to rozwiązanie produkowane w latach 1990-1997.

Od 1997 r. koncern Lockheed Martin zaczął produkować wersję M39A1 o zwiększonym zasięgu, wynoszącym do 300 km. Ten pocisk korzysta z naprowadzania wspomaganego GPS. Można je znaleźć także w kolejnych wersjach rozwojowych, czyli M48, M57, czy ostatniej - M57E1. Produkcja tego modelu ruszyła w 2017 r. i ma zakończyć się w 2024 r. Amerykanie chcą zastąpić M57E1 pociskami balistycznymi Precision Strike Missile (PrSM). Te, w wersji Increment 1, są zdolne razić cele znajdujące się w odległości nawet 500 km, a kolejne wersje mają pokonywać odległość nawet 700 km.