Syberyjska tundra zagrożona zniknięciem. To poważny problem

Naukowcy alarmują, że bez znaczącego ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, syberyjska tundra może zniknąć do 2500 r. To poważny problem, ponieważ topnienie wiecznej zmarzliny może uwolnić niebezpieczne drobnoustroje i związki chemiczne. Serwis Live Science podkreśla, że nawet optymistyczne prognozy przewidują zniknięcie 70 proc. krajobrazu tundry.

Topnienie wiecznej zmarzliny w Arktyce wiąże się z uwolnieniem ogromnych ilości gazów cieplarnianych, co przyspiesza globalne ocieplenie. W regionach polarnych ocieplenie postępuje dwa razy szybciej niż w innych częściach świata. National Snow and Ice Data Center informuje, że od 1960 r. do 2019 r. temperatura w Arktyce wzrosła o prawie 4 stopnie Celsjusza.

Zmiany klimatyczne wpływają na endemiczne gatunki i koczownicze ludy, takie jak Nieńcy, którzy mogą stracić możliwość prowadzenia tradycyjnego trybu życia. Tundra ustępująca miejsca modrzewiom zmienia ekosystem, co zagraża ich egzystencji.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Naukowcy z Nature Climate Change ostrzegają, że topnienie zmarzliny może uwolnić groźne drobnoustroje sprzed tysięcy lat. Arktyczna zmarzlina obejmuje 24 proc. powierzchni lądów, a wśród zahibernowanych patogenów mogą być nieznane wirusy i bakterie odporne na antybiotyki.

Topnienie zmarzliny niesie ryzyko uwolnienia substancji promieniotwórczych, wynikających z testów jądrowych Związku Radzieckiego i działalności amerykańskiego ośrodka Camp Century na Grenlandii. Wieczna zmarzlina skrywa także metan, rtęć i arsen, co stanowi dodatkowe zagrożenie dla środowiska.

Szybkie tempo topnienia lodowców na Grenlandii wskazuje na rosnące konsekwencje dla Europy i reszty świata. W ciągu dekady latem roku 2012 i 2019, topniejący lód osiągnął rekordowe ilości ponad 600 gigaton. Bezpośrednią przyczyną tego zjawiska jest globalne ocieplenie, które objawia się czterokrotnym wzrostem temperatury w Arktyce w porównaniu z resztą globu. To nie tylko podnosi poziom morza, ale i zmienia wzorce pogodowe.

Na Syberii dochodzi do eksplozji tworzących masywne kratery w lodowej pokrywie, które mogą wpływać na globalny klimat. W wyniku tych zjawisk uwalniane są ogromne ilości metanu, co może znacząco zwiększyć ocieplenie. Tajemnicze kratery, zwłaszcza na Półwyspie Jamalskim, stały się celem badań naukowców, którzy zidentyfikowali mechanizm odsłaniania się hydratów metanu przez rosnące osmotyczne ciśnienie.

W Arktyce zachodzą szybkie zmiany, z lodem morskim malejącym w szybkim tempie. Badania wykazują, że do połowy stulecia miesiąc wrzesień może być całkiem wolny od lodu, co jeszcze niedawno wydawało się odległą perspektywą. Skutkiem może być pojawienie się nieprzewidywalnych gatunków inwazyjnych i zmiany w ekosystemach lokalnych. Ubytek lodu zakłóca naturalną barierę ochronną fal, wpływając negatywnie na społeczności przybrzeżne.

Zmiany klimatyczne w Arktyce, zwłaszcza w kontekście nieuniknionej utraty lodu morskiego, pokazują konieczność natychmiastowej redukcji emisji gazów cieplarnianych. Prognozy wskazują, że Arktyka może stać się terenem bez lodu przez większość roku, co wcześniej uważano za niewyobrażalne. Odbudowa lodu jest możliwa, jednak wiąże się z pilnym obniżeniem poziomu CO2, co wymaga globalnych działań.