Strzelili mu prosto w twarz. Fiński rolnik siał postrach wśród Rosjan

Fiński strzelec wyborowy Simo Häyhä zyskał przydomek "Biała Śmierć" dzięki swojej skuteczności na froncie wojny zimowej. W trakcie konfliktu, który rozpoczął się 30 listopada 1939 r., zastrzelił 505 żołnierzy Armii Czerwonej, używając fińskiej wersji karabinu Mosin M28. Jego umiejętności były tym bardziej imponujące, że nie korzystał z celownika optycznego. Z pozoru Häyhä nie wydawał się groźny - miał zaledwie 1,60 m wzrostu, a przed wojną zajmował się uprawą roli i polowaniem na zwierzynę. Ta druga umiejętność miała okazać się jednak niezwykle cenna podczas starć z Rosjanami.

Wojna zimowa była wynikiem tajnego protokołu do paktu Ribbentrop-Mołotow, który umieścił Finlandię w radzieckiej strefie wpływów. Mimo ogromnej przewagi liczebnej Sowietów, Finowie zdołali obronić swoją niepodległość. Simo Häyhä, walcząc w białym stroju maskującym, stał się symbolem fińskiego oporu.

Podczas wojny Häyhä nie tylko zastrzelił setki wrogów, ale także wykazał się niezwykłą determinacją. 6 marca 1940 r. został ciężko ranny, ale przed utratą przytomności zdołał jeszcze zastrzelić napastnika, który trafił go wcześniej prosto w twarz. Po tygodniu wrócił do zdrowia, choć do końca życia nosił ślady tamtej potyczki.

Mimo że Finlandia straciła ok. 10 proc. swojego terytorium, w tym Karelię i miasto Wyborg, zdołała zachować niepodległość. Sowieci nie osiągnęli swojego głównego celu, jakim było podporządkowanie sobie całego kraju. Historia Simo Häyhä pokazuje, jak determinacja i umiejętności mogą wpłynąć na wynik konfliktu.

Simo Häyhä używał podczas wojny zimowej zmodyfikowanego karabinu Mosin M28/30. Fińska wersja tej broni była dostosowana do trudnych warunków, z nowymi przyrządami celowniczymi, co pozwalało na precyzyjne strzały na dystansie do 1 km. Häyhä zabił 505 żołnierzy Armii Czerwonej, co czyni go jednym z najskuteczniejszych snajperów w historii.

Karabin Mosin, zaprojektowany w XIX wieku, był używany w wielu konfliktach zbrojnych. Choć przestarzały, w rękach wyszkolonego strzelca, jak Häyhä, pozostawał groźny. Strzelał amunicją 7,62 × 54 mm R, charakteryzującą się dużą energią wylotową. Häyhä preferował karabin bez optycznych przyrządów celowniczych, co zmniejszało ryzyko wykrycia strzelca przez przeciwnika.

Fińska modernizacja Mosina obejmowała poprawę mechanizmu spustowego i przyrządów celowniczych. Wersja M28/30 była wynikiem tych modyfikacji, co zwiększyło jej skuteczność na polu bitwy. Finowie, mimo ograniczonych zasobów, zdołali dostosować broń do swoich potrzeb, co przyczyniło się do ich sukcesów w wojnie zimowej.