Pierwszy F‑16 Block 70 dla Bahrajnu

Kontrakt na dostawę 16 F-16 Block 70 został podpisany w listopadzie 2017 r. Zamówienie opiewa na dziesięć samolotów w wersji jednomiejscowej i sześć w wersji dwumiejscowej. Po zakończeniu dostaw wszystkie będą stacjonowały w bazie Shaikh Isa. Samoloty zostały wyprodukowane w Greenville w Karolinie Południowej. Produkcja do nowego zakładu została przeniesiona kilka lat temu z Fort Worth w Teksasie, gdzie F-16 były produkowane przez ponad 40 lat. W dawnej fabryce są teraz produkowane myśliwce F-35.

Trzy wspomniane samoloty opuściły Greenville 6 marca i po kilku międzylądowaniach dotarły do Bahrajnu. Przelot był zabezpieczany przez latającą cysternę KC-135R. W czasie lotu dostawczego samoloty nosiły amerykańskie oznaczenia przynależności państwowej, które zostały usunięte dopiero po przylocie do Bahrajnu. Jest to standardowa procedura dla zakupów realizowanych w formule FMS, gdzie formalnie uzbrojenie jest kupowane od sił zbrojnych USA, a nie bezpośrednio od producenta.

Jako pierwsze zostały dostarczone dwa myśliwce jednomiejscowe o numerach 1603 i 1605 i jeden dwumiejscowy o numerze 1612. Nie są to pierwsze F-16 Block 70 wyprodukowane dla tego państwa. Już wcześniej fabrykę opuściły dwa inne egzemplarze, ale pozostają one w USA i są wykorzystywane w bazie Edwards do prób w locie. Ostatecznie i one trafią do państwa nad Zatoką Perską. Bahrajn był pierwszym użytkownikiem F-16 w tym rejonie świata. Na początku lat 1990-tych otrzymał 22 F-16C/D Block 40.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Pierwszy fabrycznie nowy egzemplarz F-16 Block 70/72 wykonał pierwszy lot 24 stycznia 2023 r. Jest to najnowsza wersja legendarnego już myśliwca F-16 Fighting Falcon, który po raz pierwszy wzniósł się w powietrze w 1974 r. Ogólne osiągi samolotu takie jak prędkość, zwrotność czy możliwości w manewrowej walce powietrznej do dzisiaj robią wrażenie i stawiają nawet starsze wersje F-16 w światowej czołówce. W tej chwili w służbie 25 państw pozostaje ponad 2700 F-16 różnych wersji, a kolejne są ciągle zamawiane, między innymi przez Słowację, Bułgarię, Maroko czy właśnie Bahrajn.

Jednak przez kilka dekad, które upłynęły od wprowadzenia F-16 do służby znacznie rozwinęła się elektronika i systemy uzbrojenia, które wymagały modernizacji, stąd pomysł połączenia kadłuba klasycznego F-16 z najnowszymi osiągnięciami z dziedziny awioniki i sensorów. Tak powstał najnowszy F-16, który występuje pod dwoma oznaczeniami. Jeśli jest to samolot fabrycznie nowy zostaje on oznaczony F-16 Block 70/72, a jeśli jest to płatowiec używany, w którym wymieniono kluczowe komponenty oznacza się go jako F-16V Viper.

Kluczowym elementem odróżniającym Vipera od starszych wersji jest radar z aktywnym skanowaniem fazowym AN/APG-83 Scalable Agile Beam Radar (SABR). W porównaniu do starszych radarów z anteną poruszaną mechanicznie radary AESA oferują większy zasięg, prędkość przetwarzania danych, większą zdolność do rozróżniania pojedynczych celów w grupie, są trudniejsze do zakłócenia, mogą być wykorzystane jako środek walki elektronicznej i mogą równocześnie skanować przestrzeń powietrzna i powierzchnię lądu lub morza. Radar SABR jest tak dokładny, że może zidentyfikować wrogi samolot na podstawie liczby łopatek w sprężarce w silniku schowanym głęboko w kadłubie. Ponadto, ponieważ nie mają ruchomej anteny, radary klasy AESA są mniej podatne na usterki mechaniczne.

Opracowany przez koncern Northrop Grumman radar AN/APG-83 wywodzi się z radarów AN/APG-80 (stosowany w F-16E/F Desert Falcon) i AN/APG-81 (stosowany w F-35). Został zaprojektowany dokładnie z myślą o zastosowaniu w F-16, tak aby jego instalacja w miejsce dotychczasowego radaru mechanicznego była maksymalnie uproszczona i nie wymagała ingerencji w strukturę płatowca czy okablowanie. W związku z tym radar posiada własny wymiennik ciepła z cieczą chłodzącą, a jego wszystkie punkty mocujące i podłączenia zasilania i łącza danych są umieszczone tak, aby pasowały do starych złączy w myśliwcu.

Modernizacja obejmowała także: nowy modułowy komputer misji (Modular Mission Computer), nowocześniejsze elementy awioniki oparte na komercyjnych produktach, szybką magistralę danych o dużej pojemności, kompatybilność z nahełmowym systemem celowniczym Joint Helmet Mounted Cueing System (JHMCS II) firmy Rockwell Collins, nowy centralny wyświetlacz Center Pedestal Display, łącze wymiany danych taktycznych Link 16, wielofunkcyjny system dystrybucji informacji Joint Tactical Radio System (MIDS-JTRS), nowy system nawigacji satelitarnej i bezwładnościowej GPS/INS oraz zmodernizowane wyposażenie do walki elektronicznej oparte na systemie Terma ALQ-213 z urządzeniem ostrzegającym o opromieniowaniu radarem AN/ALR-56M i różnymi zasobnikami walki elektronicznej, w tym ALQ-184. Dodatkowo modernizacja polegała na zainstalowaniu systemu automatycznego unikania kolizji z ziemią (Auto GCAS), transpondera swój-obcy APX-126 Combined Identification Friend-or-Foe oraz integracji pakietu nowych rodzajów broni, w tym AGM-88 HARM.

F-16V został także wyposażony w zmodernizowane podwozie i ulepszony silnik F100-PW-229, co pozwala na przenoszenie większej ilości paliwa i cięższych ładunków uzbrojenia. W zakresie celowania F-16V jest kompatybilny z zasobnikami celowniczymi Lockheed Martin AN/AAQ-33 Sniper Targeting System lub Northrop Grumman AN/AAQ-28 Litening Targeting System, a opcje uzbrojenia obejmują bomby kierowane GPS-em GBU-31 i GBU-38 Joint Direct Attack Munitions, GBU-54 Laser JDAM, bomby kierowane laserowo GBU-10 Enhanced Paveway II i GBU-24 Enhanced Paveway III, a także bomby dwutrybowe CBU-105 Sensor Fused Weapon. Do ataków z dalszej odległości, w zależności od typu celu, F-16V może przenosić pociski przeciwokrętowe AGM-84 Harpoon, pociski przeciwradiolokacyjne AGM-88 HARM i pociski powietrze-ziemia AGM-154 JSOW oraz AGM-84H/K SLAM-ER. Do działań w powietrzu samolot jest uzbrojony w pociski powietrze-powietrze AIM-120C-7 AMRAAM i AIM-9X Sidewinder.

Polska zamówiła 48 F-16C/D Block 52 w 2003 r. Pierwsze egzemplarze dostarczono 11 listopada 2006 r., a dostawy zakończono dwa lata później. Przez cały dotychczasowy czas służby samoloty nie były modernizowane chociaż w ofercie pojawiły się nowe rodzaje radarów z antenami AESA czy nowe typy uzbrojenia.

W związku z tym Siły Powietrzne RP dostrzegają konieczność modernizacji tych myśliwców tak, aby ich możliwości bojowe dorównywały potencjalnym przeciwnikom jeszcze przez kilkanaście lub kilkadziesiąt lat. F-16V jest gotowym pakietem modernizacyjnym dostępnym dla dotychczasowych użytkowników F-16. Skorzystały z niego między innymi Grecja i Tajwan doprowadzając swoje starsze samoloty do standardu F-16 Block 70. Chęć przeprowadzenia takiej modernizacji na polskich F-16 wyraził oficjalnie inspektor sił powietrznych generał bryg. pil. Ireneusz Nowak w wywiadzie dla kanału Wolski o Wojnie. Biorąc pod uwagę skalę polskich zbrojeń należy się spodziewać rychłej realizacji tych planów.

Twórz treści i zarabiaj na ich publikacji. Dołącz do WP Kreatora