Potężny cios w Rosję. Mocarstwa zawarły strategiczną umowę

Premier Indii Narendra Modi w czasie dwudniowej wizyty w Paryżu ogłosił zamiar zakupu we Francji 26 myśliwców pokładowych Rafale M i trzech okrętów podwodnych typu Scorpene. To ogromny sukces francuskiego przemysłu zbrojeniowego, który pokonał inne światowe potęgi starające się o zdobycie zamówień w Indiach. Jednocześnie azjatycki kraj próbuje odłączyć się od Rosji, która od dekad była dla niego jednym z głównych dostawców uzbrojenia.

Decyzja ogłoszona przez premiera Modiego ma charakter polityczny. Formalne umowy i kontrakty nie zostały jeszcze podpisane. Przedstawiciele obu stron dopiero usiądą do negocjacji mających określić kwestie finansowe jak i harmonogram dostaw. Podpisanie kontraktów jest spodziewane w ciągu kilku lub kilkunastu miesięcy.

Decyzja podjęta przez indyjski rząd jest dowodem na zaufanie, jakim siły zbrojne tego państwa obdarzają francuskie uzbrojenie. Jest to bowiem już kolejny zakup i można przypuszczać, że główną rolę odegrały w nim dobre doświadczenia ze wcześniejszej eksploatacji francuskich samolotów i okrętów. W połowie lipca 2022 r. zakończyła się dostawa 36 myśliwców Rafale dla indyjskich sił powietrznych. Są to najnowocześniejsze myśliwce indyjskiego lotnictwa i stanowią podstawową siłę odstraszającą przed ewentualnymi prowokacjami ze strony chińskich sił powietrznych. Także sześć okrętów podwodnych typu Kalvari (P-75) to dostosowane do indyjskich wymagań jednostki typu Scorpene.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Indie są już trzecim państwem, które ponawia zamówienie na myśliwce Rafale, po tym jak wcześniej wprowadziło do uzbrojenia pierwszą partię. Zamówienia na te myśliwce ponowiły również Katar i Egipt, które po raz pierwszy zamówiły je w 2015 r. Nowe indyjskie zamówienie jest znaczące również pod tym względem, że łączna wielkość zamówień eksportowych na myśliwce Rafale sięgnęła tym samym 310 egzemplarzy, przewyższając wynik osiągnięty przez poprzednią generację francuskich myśliwców, Mirage 2000, uważanych za duży sukces eksportowy Francji.

Jeszcze kilka lat temu wydawało się, że Rafale nie odniesie międzynarodowego sukcesu. Francuzi czekali na zamówienia eksportowe na swój samolot znacznie dłużej niż konkurenci, ale gdy już się pojawiły, to Rafale zostawił w pokonanym polu większość konkurentów z wyjątkiem amerykańskich F-16 i F-35. Nie licząc państw zaangażowanych w program budowy, Eurofighter Typhoon został wyeksportowany w liczbie 151 samolotów, JAS 39 Gripen zdobył zamówienie na 102 sztuki, F/A-18 Super Hornet sprzedał się w liczbie 48 egzemplarzy, a rosyjskiego Su-35 sprzedano 24 sztuki, a kolejne 24 są w zawieszeniu. Biorąc pod uwagę, że Francja prowadzi negocjacje z kolejnymi państwami, w tym Arabią Saudyjską może się okazać, że ostateczna liczba wyeksportowanych myśliwców Rafale pobije wynik Mirage’a F1, który się sprzedał w liczbie 510 sztuk.

Rafale to wielozadaniowy myśliwiec, stworzony przez francuską firmę Dassault Aviation. Jest to jedna z najnowocześniejszych maszyn bojowych na świecie, zdolna do wykonywania różnorodnych zadań w powietrzu, na ziemi i na morzu. Projekt Rafale został rozpoczęty w latach 80. XX wieku, a pierwszy lot prototypu miał miejsce w 1986 r. Ostatecznie został wprowadzony do służby w 2001 r. Myśliwiec jest produkowany w trzech wariantach: Rafale C – myśliwiec jednomiejscowy, Rafale B – dwumiejscowy samolot uderzeniowy, myśliwski i szkolny, Rafale M – wariant pokładowy na lotniskowce.

Rafale jest samolotem o układzie delta, napędzanym dwoma silnikami turbowentylatorowymi SNECMA M88-2. Jego konstrukcja pozwala na osiągnięcie dużych prędkości (2200 km/h) i manewrowości. Jedną z głównych cech myśliwca Rafale jest jego wielozadaniowość. Może on pełnić rolę myśliwca przewagi powietrznej, bombowca taktycznego, samolotu rozpoznawczego i zwalczania celów morskich.

Rafale jest zdolny do przenoszenia różnych typów pocisków rakietowych i bomb w tym pocisków powietrze-powietrze MICA EM, MICA IR i Meteor; pocisków przeciwokrętowych AM39 Exocet, pocisków manewrujących SCALP-EG, a także bomb kierowanych GBU-12, GBU-16, GBU-49, GBU-34 i AASM.

Także sprzedaż trzech okrętów podwodnych typu Scorpene jest ogromnym sukcesem i sytuacją podobną jak w wypadku myśliwców. Indie już w tej chwili użytkują sześć okrętów podwodnych typu P-75, który jest zmodernizowanym typem Scorpene. Dostawa trzech kolejnych jednostek tego typu uczyni z niego najliczniej eksportowany francuski okręt podwodny w historii. Poprzedni rekord, z 15 sprzedanymi okrętami, należy do typu Daphnée. Jednocześnie Indie z 9 jednostkami staną się największym użytkownikiem francuskich okrętów podwodnych poza samą Francją.

Podobnie jak w kwestii myśliwców, Francuzi wiążą duże nadzieje z kolejnymi kontraktami eksportowymi również na okręty podwodne. Jednostkami typu Scorpene są zainteresowane Rumunia, Filipiny, Indonezja i Argentyna. Gdyby udało się zrealizować nawet tylko część tych zamierzeń byłby to kolejny wielki sukces francuskiego przemysłu i rzucenie wyzwania dotychczasowym potentatom na rynku konwencjonalnych okrętów podwodnych: Niemcom i Rosji. Byłoby to też ostateczne pogrzebanie plotek o możliwości przejęcia działu okrętów podwodnych francuskiej Naval Group przez niemieckiego TKMS, które pojawiły się po wycofaniu się Australii z zakupu 12 okrętów podwodnych Shortfin Barracuda.

Scorpene to rodzina okrętów podwodnych produkowanych przez francuski koncern stoczniowy Naval Group. Okręty te zostały zaprojektowane z myślą o spełnieniu wymagań różnych marynarek w zakresie podwodnych operacji i patrolowania wód przybrzeżnych. Scorpene został zaprojektowany jako wielozadaniowy okręt podwodny, zdolny do prowadzenia różnorodnych misji, takich jak, zwalczanie okrętów nawodnych i podwodnych przeciwnika, wsparcie operacji specjalnych, a także zadań wywiadowczych i rozpoznawczych.

W zależności od wersji okręty podwodne typu Scorpene mają około 65 m długości, 6,5 m szerokości i 6 m zanurzenia. Ich wyporność waha się od 1400 do 1560 t na powierzchni i od 1565 do 1870 t w zanurzeniu. Prędkość nawodna wynosi około 15 w., a w zanurzeniu 22 w. Maksymalna głębokość, na jaką może się zanurzyć, wnosi około 350 m, ale w przypadku okrętów podwodnych ten parametr jest zawsze utajniony jest to więc wartość przybliżona.

Okręt jest uzbrojony w sześć dziobowych wyrzutni torped kalibru 533 mm. Może z nich odpalać torpedy Black Shark, pociski przeciwokrętowe Exocet, pociski przeciwlotnicze A3SM i miny. Uzbrojenie można przenosić w różnej konfiguracji, a pojemność magazynu amunicyjnego wynosi 18 sztuk.

Ogłoszenie zamiaru zakupu francuskich myśliwców oraz okrętów podwodnych było najgłośniejszym elementem wizyty premiera Modiego we Francji, jednakże w cieniu toczyły się również inne rozmowy dotyczące współpracy wojskowej i przemysłowej przy innych, potencjalnie równie ważnych projektach.

Indie są w początkowej fazie projektowania wielozadaniowego okrętu podwodnego o napędzie jądrowym. Francja również ma doświadczenie w budowie jednostek tej klasy i już mówi się o możliwym zaangażowaniu Naval Group w projekt indyjski. Francuzi mieliby się podzielić wiedzą przede wszystkim z dziedziny wycieszenia okrętów podwodnych, w tym szczególnie zastosowania pędników wodnostrumieniowych i odpowiednio wyprofilowanych śrub napędowych.

Kolejnym polem do współpracy między oboma państwami jest indyjski program budowy myśliwca pokładowego projektowanego z myślą o wykorzystaniu na lotniskowcach indyjskiej marynarki wojennej. Już teraz silniki dla myśliwca TEDBF pomaga zaprojektować francuski Safran. Już niedługo może do niego dołączyć Dassault Aviation, największy francuski producent samolotów wojskowych, w tym opisywanych myśliwców Rafale.

Jeśli również te projekty doszłyby do skutku, oznaczałoby to zawiązanie się politycznego i technologicznego partnerstwa na zupełnie nowym poziomie. Są na to całkiem duże szanse, ponieważ z jednej strony Indie chcą się odłączyć od Rosji, która od dekad była jednym z głównych dostawców uzbrojenia dla Indii, a z drugiej strony nie chcą się uzależnić od USA. Współpraca z Francją otwiera im dostęp do nowoczesnego uzbrojenia gwarantując jednocześnie równorzędne partnerstwo i zachowanie swobody działań na arenie międzynarodowej.

Autor: Marcin Wołoszyk