S‑500 Prometeusz. Rosjanie w końcu go pokazali

W kwietniu 2024 r. rosyjski minister obrony Siergiej Szojgu deklarował, że armia Putina jeszcze w tym roku zacznie otrzymywać najnowsze przeciwlotnicze systemy rakietowe S-500 Prometeusz. Podkreślił też, że system będzie dostępny w dwóch wariantach i pozwoli wykrywać cele z odległości nawet 2 tys. km. Prace nad S-500 najwyraźniej nie ustają, bo broń w końcu została pokazana publicznie. Zanim jednak to się stało, minęło trochę czasu.

Rosja po raz pierwszy pochwaliła się S-500 w 2015 r. Wówczas system znajdował się jeszcze w fazie projektowania. Zgodnie z deklaracjami Jurija Borisowa, byłego wicepremiera Rosji odpowiedzialnego za sektor zbrojeniowy, jego seryjna produkcja ruszyła w sierpniu 2021 r. W tym samym roku Rosjanie zamówili 10 systemów S-500, których zadaniem było wzmocnienie obrony powietrznej kraju. Pierwsze zastosowanie bojowe systemu S-500 miało miejsce w obwodzie moskiewskim, gdzie przeprowadzono testy skuteczności tego nowoczesnego rozwiązania.

S-500 Prometeusz to system, który został zaprojektowany, aby przechwytywać szeroką gamę zagrożeń, w tym samoloty piątej generacji, pociski balistyczne, pociski hipersoniczne oraz satelity na niskiej orbicie. Jego zaawansowane rozwiązania technologiczne pozwalają na zwalczanie celów na odległość do 600 km oraz na wysokości nawet do 200 km. System ten wykorzystuje nowoczesne radary do wykrywania rakiet i samolotów, co daje mu znaczną przewagę w zakresie wczesnego ostrzegania i neutralizacji zagrożeń.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

W porównaniu do swojego poprzednika, systemu S-400, S-500 Prometeusz ma znacznie krótszy czas reakcji, wynoszący zaledwie 3-4 sekundy. To dwukrotnie mniej niż w przypadku S-400. S-500 może jednocześnie śledzić i atakować do 10 wrogich celów, co czyni go wyjątkowo skutecznym w sytuacjach bojowych. Rosjanie twierdzą również, że system jest w stanie przechwycić nawet pociski hipersoniczne, które znacznie przekraczają prędkość dźwięku. Kluczowym elementem systemu są rakiety 40N6M oraz 77N6-N, które mogą być dostosowane do specyficznych wymagań operacyjnych.