Rzadkie odkrycie w kosmosie. Ten "kosmiczny noworodek" ma tylko 240 lat

Astronomowie na co dzień badają obiekty, które mają miliony lub nawet miliardy lat. Nic dziwnego więc, że odkrycie gwiazdy, której wiek szacuje się na 240 lat, wywołał duże poruszenie wśród naukowców.

12 marca br. roku satelita Swift dostrzegł gwiazdkę leżącą w granicach gwiazdozbioru Strzelca. Dalsze badania były prowadzone przez ESA z udziałem obserwatorium XMM-Newton oraz teleskopy NASA NuSTAR. Obserwacje potwierdziły, że mamy do czynienia z bardzo młodą gwiazdą neutronową.

Gwiazdy neutronowe powstają, gdy masywna gwiazda wybucha w supernowej. To jedne z najgęstszych obiektów we wszechświecie (ustępują pod tym kątem jedynie czarnym dziurom), przez co atomy zachowują się zupełnie inaczej niż w innych obiektach we wszechświecie.

Omawiana Swift J1818.0-1607 jest dwukrotnie masywniejsza od Słońca, a przy tym ponad trylion razy mniejsza. Jej pole magnetyczne jest nawet do 1000 razy silniejsze niż innych gwiazd neutronowych i ok. 100 mln razy silniejsze niż najpotężniejsze magnesy znane na Ziemi. To klasyfikuje ją do klasy obiektów zwanych magnetarami.

Jeśli dalsze obserwacje to potwierdzą, Swift J1818.0-1607 będzie najmłodszym dotąd odkrytym magnetarem. Do tej pory naukowcy zidentyfikowali jedynie 30 innych takich obiektów, więc nowo odkryta gwiazda jest naprawdę rzadkim odkryciem.

Naukowcom udało się zaobserwować tak młodą gwiazdę, ponieważ Swift J1818.0-1607 leży stosunkowo "blisko" Ziemi - 16 tys. lat świetlnych to w perspektywie kosmosu nieduża odległość. Warto w tym momencie wyjaśnić, że światło, które widzimy, zostało wyemitowane przez gwiazdę neutronową 16 tys. lat temu i to wtedy gwiazda liczyła 240 lat.

Mimo że gwiazdy neutronowe mają około 15-30 km średnicy, to mogą emitować ogromne ilości promieniowania. W tym niezwykle energetyczne promieniowanie gamma. Poza tym okresowo mogą też emitować wiązki fal elektromagnetycznych o najniższej energii. Takie obiekty nazywamy pulsarami - Swift J1818.0-1607 jest jednym z pięciu dotąd okrytych magnetarów będących jednocześnie pulsarami.

Opis badań został opublikowany pod koniec czerwca w The Astrophysical Journal.