Rosja użyła pocisku Raduga Ch‑59M. Trafił w obiekt cywilny

Rosjanie podczas ataków na Ukrainę używają szerokiego spektrum posiadanego sprzętu – od nowoczesnych pocisków i pojazdów opancerzonych po relikty, pamiętające sowieckie czasy, o czym niejednokrotnie informowaliśmy. Z najnowszych doniesień wynika, że Rosja najprawdopodobniej sięgnęła po pociski Raduga Ch-59M (kod NATO - AS-18 Kazoo). To właśnie taki pocisk miał zniszczyć obiekt cywilny w pobliżu Mikołajowa.

Raduga Ch-59M to rosyjski pocisk kierowany klasy powietrze-ziemia, który stanowi rozwinięcie pocisku Ch-59. Od swojego poprzednika różni się m.in. dwukrotnie większą głowicą i innym układem napędowym, dzięki któremu pocisk ma trzykrotnie większy zasięg niż Ch-59. Modyfikacja napędu sprowadzała się głównie do dodania podwieszanego pod kadłubem, małego silnika turboodrzutowego RDK-300.

Pocisk jest rozpędzany przez akcelerator proszkowo-paliwowy umieszczony w części ogonowej, a następnie kontynuuje lot napędzany silnikiem turboodrzutowym. Taki układ napędowy zwiększył jego zasięg do 115 km (zasięg wcześniejszej wersji pocisku Ch-59 wynosił 40 km). Pozwala także poruszać się Ch-59M z prędkością około 285 m/s.

Raduga Ch-59M został wyposażony w podwójny system naprowadzania. Po wystrzeleniu Ch-59M jest kierowany przez system nawigacji inercyjnej w pobliże celu, a następnie uruchamia się kamera, która przesyła obrazy do odbiornika znajdującego się na pokładzie samolotu. Od tego momentu pocisk jest naprowadzany przy pomocy aparatury radiowej. Dla samolotów MiG-27K jest to APK-8, a dla Su-24M/30M i nowszych - APK-9.

Tego typu pociski, których masa wynosi około 930 kg, a masa głowicy bojowej może wynosić od 280 do 320 kg (w zależności od typu wykorzystanego ładunku np. penetrującego, odłamkowego lub termojądrowego) są wykorzystywane głównie do niszczenia ważnych obiektów naziemnych objętych obroną powietrzną o znanych współrzędnych geograficznych. Nadają się do używania zarówno w dzień, jak i w nocy, także w niesprzyjających warunkach pogodowych.