Przyciągają wyglądem. Co daje rekinom młotom ich specyficzna głowa?

Rekiny młoty to fascynujące stworzenia, które przyciągają uwagę swoim nietypowym wyglądem. Ich charakterystyczne młotowate głowy nie są jedynie kaprysem natury, ale kluczowym elementem ich przystosowania do życia w oceanie.

Młotowate to rodzina rekinów w skład której wchodzi wiele gatunków o różnych kształtach i rozmiarach, z największym - głowomłotem olbrzymim - osiągającym średnio 4 metry długości. Najmniejszy przedstawiciel rodziny, młot tyburo, zagrożony jest wyginięciem i osiąga przeciętnie około metra długości.

Młotowata głowa rekinów zapewnia im szerokie pole widzenia, co jest niezwykle przydatne podczas polowania na kałamarnice i płaszczki. Badania z 2009 r. wykazały, że rekiny młoty mają znacznie szersze pole widzenia niż inne gatunki rekinów, co daje im przewagę w tropieniu ofiar.

Jak wykazano, Eusphyra blochii z rodziny ma pole widzenia obuocznego wynoszące 48 stopni. Głowomot tropikalny, również zaliczany do "młotów" może pochwalić się polem widzenia wynoszące 34 stopni. To znacznie więcej niż u ich wąskopyskowych kuzynów, u których pole widzenia najczęściej wynosi zaledwie 15 stopni.

Kolejną zaletą jest elektroreceptywność. Rekiny, podobnie jak wiele innych ryb, posiadają narząd zwany ampułkami Lorenziniego, który pozwala im wykrywać słabe pola elektryczne generowane przez ofiary. Młotowata głowa umożliwia lepsze rozmieszczenie tych sensorów, co zwiększa ich skuteczność w lokalizowaniu ukrytych ofiar.

Mogłoby się wydawać, że młotowata głowa zwiększa opór w wodzie. Jak udowodniono, jest to prawda, ale jej nietypowa budowa pozwala rekinom wykonywać szybkie i ostre manewry. Ten "przypływ zwinności", jak nazywa to IFL Science, może znacząco pomóc młotom w polowaniu.

Młotowata głowa nie jest unikalna dla rekinów. Podobne struktury pojawiały się w różnych liniach ewolucyjnych, co jest przykładem konwergencji ewolucyjnej. Podobne presje ekologiczne prowadzą do powstawania zbliżonych adaptacji w różnych grupach zwierząt.