Ostatni raz podlewano ją w 1972 roku. Niesamowita roślina nadal żyje

Mieszkający w Wielkiej Brytanii David Latimer, kilkadziesiąt lat temu rozpoczął niezwykły eksperyment. Postanowił zbudować samowystarczalny, odizolowany mikroświat, w którym obieg materii jest możliwy wyłącznie dzięki dostarczanej z zewnątrz energii słonecznej.

Eksperymentator stworzył miniaturowy ogród w wielkiej, 45-litrowej butli. Umieścił w niej ziemię i trochę nawozu, zasadził trzykrotkę i dolał nieco wody. Od 1972 roku – kiedy po raz ostatni dolał do butli 140 ml wody – nigdy więcej jej nie otwierał, tworząc działający przez kilkadziesiąt lat, izolowany ekosystem.

Ilość krążącej w nim wody jest stała, ponieważ parująca wilgoć nie ma jak wydostać się z butli i skrapla się na jej ściankach. Stała jest także ilość niezbędnych do wzrostu rośliny substancji odżywczych, pobieranych z gruntu, a następnie zwracanych do niego wraz z opadającymi, obumierającymi fragmentami rośliny. W podłożu znajdują się także bakterie, a z zewnątrz dostarczana jest jedynie energia słoneczna.

Jak po latach stwierdził założyciel niezwykłego ekosystemu, jego celem nie było bicie rekordów – zasadził roślinę w butli z czystej ciekawości.

Eksperyment jest prowadzony w stałych warunkach, bo roślinny mikroświat ma w domu swojego twórcy stałe miejsce – od 30 lat, czyli od czasu przejścia Davida na emeryturę, stoi we wnęce pod schodami, około dwa metry od okna. Co jakiś czas butla jest obracana, aby zapewnić równomierną ekspozycję rośliny na słońce.

David Latimer ma świadomość, że trzykrotka prawdopodobnie będzie żyć dłużej od niego. Po śmierci założyciela, niezwykłym "ogrodem" mają zająć się jego dzieci albo – jeśli nie będą miały takiej możliwości – butla z trzykrotką ma zostać przekazana Królewskiemu Towarzystwu Botanicznemu.