Opuszczone pociągi na Syberii. Ślad ludzkiej tragedii i absurdu
Srogie warunki tundry kryją stare, radzieckie lokomotywy. Choć lata mijają, to nadal tam stoją i rdzewieją. Do dzisiaj te opuszczone pociągi stanowią pomnik równie szalonej, co brutalnej wizji Józefa Stalina.
Opuszczone pociągi na Syberii (autor nieznany/domena publiczna)
Na Syberii nadal można trafić na opuszczone wagony i przerwane linie kolejowe, należące do okresu, który już dawno odszedł w niepamięć. Ich budowa, rozpoczęta w 1947 roku, nigdy nie została ukończona. Tajemnicze i ukryte w gęstwinach składy kryją obraz ogromnej tragedii — setki tysięcy przymusowych pracowników cierpiały i umierały przy realizacji tego projektu, zepchnięte do niewolniczej pracy w ciężkich warunkach.
Syberia pomnikiem ludzkiej tragedii i "kolei donikąd"
Koncepcja budowy trasy kolejowej ciągnącej się przez 1263 kilometry miała połączyć położony za kołem podbiegunowym Salechard u ujścia rzeki Ob z praktycznie opuszczonym portem w Igarce (teraz zamieszkuje go niespełna 10 tys. ludzi).
Już wtedy krytykowana jako "kolej donikąd", stanowiła przykład niepohamowanej ambicji sowieckich władz. Jak podawał "Siberian Times", projektowany szlak polarnej kolei miał wykraczać daleko poza trasę transsyberyjską na północ.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Po śmierci Józefa Stalina w 1953 roku sowieckie władze zawiesiły ten projekt i zakończyły wymuszone prace więźniów. Choć do ukończenia pozostało tylko 65 km torów, inwestycja nie była już opłacalna.
Obozy pracy były rozsiane na całej trasie kolei
Według jednej z relacji, na dystansie co 5 kilometrów rozsiane były obozy pracy zamieszkiwane przez 200 do 1000 więźniów. Z czasem wiele z tych obiektów zniknęło, zniszczonych przez żywioły i ogień, lecz rdzawe pociągi przetrwały, tworząc niepowtarzalne muzeum i memento ówczesnej polityki.
Pomimo upływu lat, te stalowe wraki nadal przypominają o przeszłości, wyłaniając się z surowego krajobrazu jako zdecydowane świadectwo natury ludzkiej i politycznych błędów.
