Odkryli jezioro na Marsie. Liczą, że udowodnią istnienie życia

Naukowcy z University of California, Los Angeles (UCLA) twierdzą, że dane zebrane przez łazik Perseverance wskazują na to, że krater Jezero, który jest obecnie badany, był kiedyś zbiornikiem wodnym. Te informacje, opublikowane w periodyku "Science Advances", wskazują, że w odległej przeszłości krater mógł być zalany wodą. Badacze są pełni nadziei, że mogą odkryć dowody na istnienie życia.

Zdaniem naukowców, jezioro, które kiedyś wypełniało krater, z czasem zaczęło się kurczyć. Osady, które były niesione przez rzekę zasilającą jezioro, uformowały ogromną deltę. Materiał, który znajdował się na dnie jeziora, uległ z czasem erozji, tworząc struktury, które są obecnie widoczne na powierzchni.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Planetolodzy wyjaśniają, że proces odkładania się tych osadów, a następnie ich erozji, trwał "eony", czyli jednostki czasu wynoszące co najmniej 500 milionów lat. Wyniki uzyskane przez łazik Perseverance potwierdzają hipotezy, które zostały opracowane na podstawie zdjęć regionu wykonanych z orbity.

- Z orbity możemy zobaczyć różnego typu osady, ale nie możemy mieć pewności, czy znajdują się w pierwotnym stanie, czy to wyniki długofalowych geologicznych procesów. Aby sprawdzić, jak te formacje się utworzyły, konieczne jest zajrzenie pod powierzchnię - wyjaśnia profesor David Paige z UCLA wyjaśnia.

Od 2021 r., łazik Perseverance badał krater o średnicy ponad 50 kilometrów. W okresie od maja do grudnia 2022 roku, przemieścił się z dna krateru do wspomnianej delty rzecznej, która została utworzona z osadów liczących aż trzy miliardy lat. Dzięki urządzeniu radarowemu na pokładzie łazika, naukowcy mogli zajrzeć aż na 20 metrów pod powierzchnię.

W ten sposób odkryto, że istniały dwa okresy odkładania się osadów, przeplecione dwoma okresami erozji. Jedna z warstw osadów powstała, gdy fluktuacje poziomu wody w jeziorze pozwoliły rzece na utworzenie dużej delty. Ta delta w pewnym momencie wnikała daleko w obszar jeziora, a później uległa erozji - aż do obszaru w pobliżu ujścia rzeki.

Badacze zauważyli, że osady układają się w równych, poziomych warstwach - podobnie jak na Ziemi. Odkryli również, że powierzchnia krateru ukryta pod osadami nie jest płaska, co sugeruje, że proces erozji mógł mieć miejsce już przed odkładaniem się osadów z jeziora.

Profesor Paige komentuje: "Obserwowane przez nas zmiany zachowane w zapisie skalnym wynikają z dużych fluktuacji w środowisku marsjańskim. To niezwykłe, że możemy zobaczyć tak wiele dowodów tych zmian na tak małym obszarze geograficznym. Pozwala nam to rozszerzyć nasze wnioski na cały krater".

W przyszłości, próbki zebrane przez łazik Perseverance mają dostarczyć jeszcze więcej informacji. W ramach kolejnych misji, mają one zostać dostarczone na Ziemię. Naukowcy są pełni nadziei, że mogą one zawierać ślady dawnej formy życia.