Norwegia przekazuje Ukrainie prawie cały arsenał. Chodzi o pociski Mistral

Norwegia korzysta z tego systemu na swoich korwetach Skjold oraz stawiaczach min. Miał on zostać wycofany w najbliższych latach na rzecz nowego. Norwegia dostarczyła już wcześniej pomoc wojskową Ukrainie, obejmującą wyposażenie ochronne w postaci m.in. kamizelek kuloodpornych oraz 4 tys. jednorazowych granatników przeciwpancernych M72 od Nammo.

Pierwsza generacja pocisków przeciwlotniczych krótkiego zasięgu Mistral została wprowadzona do uzbrojenia w 1989 roku i była produkowana przez Matra Defence (dzisiaj MBDA). Jest to pocisk typu odpal i zapomnij o średnicy 90 mm z naprowadzaniem obejmującym kombinację sensora IR trzeciej generacji wspartego sensorem UV. Pierwsza generacja pozwalała zwalczać cele na dystansie do 6 km i na pułapie do 3 km przy wykorzystaniu odłamkowej głowicy bojowej o masie ~ 3 kg.

Osiągi zostały jednak drastycznie zwiększone w drugiej generacji produkowanej od 1997 roku, gdzie zastosowano sensor IR czwartej generacji zwany też IIR pozwalający nie tyle na wykrycie punktów ciepła, ale termicznego obrazu celu. W takim przypadku pocisk jest w stanie odróżnić kształt flary i innych urządzeń służących do samoobrony, za wyjątkiem drogich oślepiających systemów DIRCM. Warto jednak zaznaczyć, że jest to dużo droższy system naprowadzania niż ten stosowany w np. FIM-92 Stinger.

Ponadto sensor IIR lepiej też lepiej radzi sobie z namierzaniem np. dronów lub samolotów od frontu, gdzie jedynym źródłem ciepła jest nagrzane poszycie, a nie pracujący silnik. MBDA będące producentem przyznaje, że 96 proc. odpaleń Mistrali zakończyło się trafieniem celu. Pocisk porusza się z prędkością 2,71 Ma (930 m/s) więc znacznie wolniej niż brytyjski Starstreak.

Poza ulepszonym naprowadzaniem, zwiększono też zapas paliwa, co wpłynęło na zwiększenie zasięgu do 7,5 km, oraz pułapu przechwytywania do 5 km. Systemy Mistral zdobyły uznane pośród wielu klientów zagranicznych i są wykorzystywane przez ponad dwadzieścia państw. Zarówno w formie rozstawianej wyrzutni przenośnej, jak i odpalanej z pojazdów bądź okrętów.

Morska wyrzutnia SIMBAD (te dostanie Ukraina) jest bardzo podobna do wersji lądowej Atlas i to tylko kwestia czasu, zanim Ukraińcy zdołają je osadzić na jakimś podwoziu. Norwegia zamówiła swoje pociski po 1997 roku, więc będą to nowsze ulepszone warianty, które znacznie ułatwią Ukraińcom polowanie np. na śmigłowce Ka-52.

Przemysław Juraszek, dziennikarz Wirtualnej Polski