Humbaki dały się przyłapać. Potrafią odtworzyć kod Fibonacciego

Fotograf polarny Piet van den Bemd przyłapał humbaki na niezwykłym polowaniu. Łowiąc ryby w sieci bąbelkowe te potężne zwierzęta odtworzyły idealną spiralę Fibonacciego. Co ciekawe, ich działania nie były zupełnie instynktowne, a w ten sposób złoty podział wydają się stosować tylko ludzie.

Dwa humbaki dały się przyłapać na pokazie inteligentnego polowania. Łapiąc ryby w sieci bąbelkowe pokazały, że stosując nieinstynktowną technikę potrafią skorzystać z kodu natury. Zbudowana przez nich sieć bąbelków ma kształt spirali Fibonacciego.

Polowanie przy pomocy bąbelków to typowa technika humbaków, ale nie każdy osobnik to potrafi. Wieloryby te zdobywają pożywienie wypływając na powierzchnię z otwartymi paszczami. W ten sposób pochłaniają każdą rybę, która się trafi. Korzystając z techniki bąbelkowej nie zdają się jednak na ślepy los.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Mogą być pewne obfitości ryb w każdym hauście, jeśli wcześniej zanurkują zanurkują pod upatrzoną ławicę. Z otworów wentylacyjnych wieloryba unoszą się wtedy bąbelki, które tworzą rodzaj sieci. Ta naturalna zapora powstrzymuje ryby przez ucieczką.

Niezwykłym widokiem jest też obserwacja polowania z góry, jak na najnowszym pokazie, zarejestrowanym z drona przez fotografa polarnego Pieta van den Bemda.

Sieć bąbelkowa wielorybów układa się w spiralę Fibonacciego czyli słynny kod natury.

Jest to reprezentacja ciągu matematycznego, w którym każda następna liczba jest sumą dwóch poprzednich: 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144 itd. Nie jest to jednak tylko teoria arytmetyczna, a powtórzenie, z którego korzysta cały otaczający nas wszechświat.

Zgodnie z nim łodygi roślin budują sieć gałęzi i liści. Charakterystyczne spirale dostrzec można w muszlach, fal morskich, owocach i kwiatach, ale także w budowie ludzkiego ciała i kształtach galaktyk.

Powód, dla którego polowanie dwójki humbaków było odwzorowaniem ciągu Fibonacciego, wcale nie oznacza, że te inteligentne zwierzęta robią to z rozmysłem. Bąbelki odzwierciedlają trajektorie ich poruszania się, a pływanie po łukach, układających się w złotą spiralę, może być najbardziej optymalne i wybierane instynktownie.

Karmienie lub polowanie bąbelkowe nie jest sportem dla samotnych osobników, a najnowsze obserwacje potwierdzają, ze jest to zachowanie wyuczone, a nie instynktowne. To istne przedsięwzięcie, które uprawiają nawet liczne, ale tylko dobrze zorganizowane stada humbaków. Podczas gdy jeden lub klika osobników tworzy sieć bąbelkową, inne wieloryby wyraźnie zapędzają w nią ryby.

Humbaki realizując się w określonej roli, mogą ułatwiać sobie zadanie, podążając za instynktem. Polując w zespole muszą się dobrze komunikować, ale i poruszać w przewidywalny sposób. Stosując rytm i kierunek zgodny z tym powszechnym w naturze matematycznym ciągiem, mogą sprzyjać działaniom grupy.

Nie bez znaczenia może być też otoczenie. To olbrzymie zwierzęta, ale w wodzie najbardziej efektywnym jest dla nich dostosowanie się, a nie walka z prądami morskimi i lokalnymi wirami. W takiej sytuacji trasa po łukach odpowiadających kształtom spirali Fibonacciego może być wyjątkowo korzystna.