Google Doodle przypomina o artystce Zofii Stryjeńskiej
Dzisiaj przypada 130 rocznica urodzin artystki Zofii Stryjeńskiej. Z tej okazji Google przygotowało specjalne doodle, które mają zachęcić użytkowników przeglądarki do zapoznania się z jej historią.
Zalogowani mogą więcej
Możesz zapisać ten artykuł na później. Znajdziesz go potem na swoim koncie użytkownika
Zofia Stryjeńska pierwotnie nosiła na nazwisko Lubańska. Już w dzieciństwie dała się poznać jako bardzo utalentowana osoba. Rysunek i malarstwo były jej pasją od wczesnych lat młodości. Jak podaje Wikipedia, te zainteresowania sprawiły, że młoda Lubańska zdecydowała się zdawać do Szkoły Sztuk Pięknych dla Kobiet Marii Niedzielskiej znajdującej się w Krakowie.
Nauka nie sprawiała jej większego problemu, dzięki czemu artystka ukończyła kurs z wyróżnieniem za malarstwo i sztukę stosowaną. Chcąc dalej się rozwijać, Lubańska postanowiła udać się na studia do Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Ponieważ jednak w tamtych czasach (był to rok 1911) uczelnie nie przyjmowały kobiet, została zmuszona do przyjęcia pseudonimu.
Występując jako Tadeusz Grzymała Lubański pilnie uczyła się przez rok. Niestety została zdemaskowana przez swoich kolegów ze studiów, co zmusiło ją do powrotu do Krakowa. Nie oznacza to jednak, że artystka porzuciła sztukę. Lubańska szybko weszła do środowiska inteligencji i cyganerii krakowskiej, gdzie zdobyła wiele znajomości.
Nazwisko, pod którym jest znana obecnie, przejęła od swojego męża, Karola Stryjeńskiego, z którym wzięła cichy ślub. Niestety nie miała szczęścia w miłości, ich związek zakończył się rozwodem, tak samo jak jej kolejne małżeństwo z Arturem Sochą.
Końcówkę swojego życia artystka spędziła na skromnym życiu w Genewie, dokąd uciekła w czasie okupacji Polski. Będąc jednak głęboko związaną ze swoją ojczyzną, nie potrafiła się odnaleźć w obcej Szwajcarii.
Stryjeńska znana jest głównie ze swojego malarstwa temperowego. Nie obce jej jednak były także litografie, rysunek czy sztuka plakatu. Do dzisiaj zachowały się jej zdobnicze polichromie które można podziwiać na Rynku Starego Miasta w Warszawie. Za jej najbardziej znane prace uważa się obrazy Pastorałka, cykl Bożków słowiańskich i Pascha, ilustracje do Monachomachii Krasickiego, Pory roku, Kolędy, Cztery sakramenty oraz Tańce polskie.
Chociaż sama uważała się za chrześcijankę, zaś z wychowania była katoliczką, jej prace przedstawiające bóstwa starosłowiańskie sprawiły, że uważana jest za prekursorkę rodzimowierstwa słowiańskiego.
