Dziwna aktywność wokół nowej gwiazdy. Astronomowie nigdy wcześniej tego nie widzieli

Gwiazda, o której mowa, nazywa się Swift J1818.0–1607 i została odkryta w 2020 roku. Jest tzw. magnetarem, czyli rzadką odmianą gwiazdy neutronowej, powstającej, gdy nadolbrzymy nie przechodzą w supernową, ale zamiast tego zapadają się w niewiarygodnie gęstych rdzeniach.

W przeciwieństwie do większości gwiazd neutronowych magnetary są znane z wytwarzania niezwykle silnego pola magnetycznego. Do tej pory wykryto około 30 podobnych obiektów, ale nawet pośród nich Swift J1818.0–1607 wyróżnia się niezwykłymi właściwościami.

Wiążę się to z tym, że dotychczas zaobserwowano tylko kilka magnetarów emitujących fale radiowe podobne do pulsarów, innego typu gwiazd neutronowych, które występują znacznie częściej niż magnetary. Jednak żaden z tych magnetarów nie pulsował w taki sam sposób jak Swift J1818.0–1607, co skłoniło niektórych astronomów do zasugerowania, że ​​może to być rodzaj "brakującego ogniwa" między magnetarami i pulsarami.

Seria nowych obserwacji prowadzonych przez astronomów z ARC Center of Excellence for Gravitational Wave Discovery (OzGrav) w Australii miała na celu odkrycie fenomenu Swift J1818.0–1607. Podczas ośmiu obserwacji za pomocą radioteleskopu Parkes CSIRO w okresie pięciu miesięcy w 2020 r., naukowcy byli w stanie zauważyć wyraźną zmianę charakteru impulsów radiowych magnetara - przypominających impulsy pulsara w maju, a następnie zmieniających się w inną formę jasnego/słabego migotania w czerwcu i mieszanki impulsów pulsarów i magnetarów w lipcu.

W badaniu opublikowanym na łamach "Monthly Notices of the Royal Astronomical Society" naukowcy opisują fenomen Swift J1818.0–1607. Podkreślają, że gwiazda wykazała "znaczącą ewolucję profilu czasowego" w uwzględnionym okresie. Fluktuacje mogą reprezentować formę gwiezdnej ewolucji, której naukowcy nie są w stanie do końca zrozumieć. Jest tak, ponieważ badania magneterów, a szczególnie magneterów radiowych są bardzo młodą dziedziną naukową.

Astronomowie planują prowadzić dalsze obserwacje Swift J1818.0–1607 i pola magnetycznego gwiazdy. Liczą, że zgromadzone dane pozwolą im uzyskać odpowiedzi na najważniejsze pytania dotyczące tego typu magnetarów.