Chcą uratować "Lodowiec Zagłady". Naukowcy znaleźli kosztowny sposób

Lodowiec Thwaites to imponujący obiekt, który każdego roku traci blisko 50 miliardów ton lodu i odpowiada za 4 proc. wzrostu poziomu mórz. Naukowcy szacują, że jego całkowite roztopienie się mogłoby doprowadzić do podniesienia światowego poziomu mórz nawet o 65 cm. To jednak nie koniec. Serwis Science Alert zwraca uwagę, że Lodowiec Zagłady blokuje docieranie coraz cieplejszych wód do innych lodowców. Jeśli go zabraknie, możemy mieć do czynienia z kaskadą topnienia i wzrostem poziomu mórz sięgającym trzech metrów. To poważne zagrożenie dla wielu nadmorskich miejscowości, światowej gospodarki, czy samych ludzi.

Od 2000 roku Thwaites stracił ponad miliard ton lodu, a jak zaznaczają naukowcy, nie jest jedynym lodowcem, który jest zagrożony. Dlatego też eksperci szukają nowych technologii, które pozwolą je chronić. Jednym z najnowszych pomysłów są podwodne kurtyny. John Moore, glacjolog i badacz geoinżynierii z Uniwersytetu w Laponii planuje zainstalować masywne, podwodne kurtyny o długości 100 km, aby zapobiec przedostawaniu się ciepłej wody morskiej do lodowców, donosi Science Alert. Rozwiązanie jest jednak bardzo kosztowne i może pochłonąć aż 50 miliardów dolarów.

W teorii podwodne kurtyny miałyby zatrzymywać przepływ ciepłych prądów do Thwaites, co zapobiegałoby topnieniu lodowca i jednocześnie zapewniałoby czas na odbudowę szelfu lodowego. Naukowcy na razie testują prototypy i rozważają, w jaki sposób można zainstalować kurtyny na dnie Morza Amundsena. Warto jednak zaznaczyć, że pomysł nie jest zupełnie nowy. Science Alert przypomina, że Moore podobne rozwiązanie zaproponował już w 2018 r. Wówczas chodziło nie o podwodne kurtyny, a budowę masywnej ściany. Eksperci ostatecznie uznali, że kurtyny są bezpieczniejszym pomysłem, bo w razie czego można je łatwiej usunąć.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Technologia jest obecnie testowana przez naukowców z Uniwersytetu w Cambridge. Sprawdzają oni działanie nieco mniejszej, podwodnej kurtyny (o długości niecałego metra) w niewielkich zbiornikach wodnych. Jeśli zostanie pomyślnie zweryfikowana, wówczas eksperci rozpoczną jej testy w rzece Cam. Kolejny etap zakłada natomiast sprawdzenie działania podwodnej kurtyny od długości ok. 10 metrów w norweskim fiordzie.