Amerykańskie Mk 19 w Ukrainie. Granatniki mogą siać spustoszenie

Granatniki Mk 19 (znane również pod nazwą Mark 19) zostały przekazane Ukrainie przez Stany Zjednoczone. Są to granatniki automatyczne kalibru 40 mm na naboje 40 × 53 mm. Produkcja pierwszych wersji Mk 19 ruszyła w latach 60. XX wieku na zlecenie Marynarki Wojennej USA. Pierwszy prototyp Mk 19 powstał w 1967 roku. Niedługo później broń weszła do służby pod oznaczeniem Mk 19 Mod 0. W kolejnych latach powstały modyfikacje granatników, w tym Mk 19 Mod 3, którą uznaje się za najpopularniejszą wersję tej broni.

Granatniki Mk 19 Mod 3 są wykorzystywane przez blisko 30 różnych armii świata, w tym przez Siły Zbrojne RP. Jak donosi serwis Military, jest to broń, która może wytworzyć odłamki zabójcze dla personelu znajdującego się w promieniu 5 metrów od miejsca ataku. Może też ranić osoby znajdujące się w promieniu 15 metrów od miejsca uderzenia.

Mk 19 Mod 3 waży około 35 kg (bez akcesoriów i amunicji). Ma długość nieco ponad jednego metra (sama lufa ma długość 0,41 m). Jego teoretyczna szybkostrzelność jest szacowana na około 325-375 strzałów na minutę, a praktyczna szybkostrzelność na 40-60 strzałów na minutę. Maksymalny zasięg to 2200 m, chociaż uznaje się, że efektywny zasięg wynosi 1500 m.

Przy pomocy Mk 19 można niszczyć m.in. lekko opancerzone pojazdy, niektóre wozy bojowe piechoty i śmigłowce, czy uderzać w siły wroga. Mk 19 Mod 3 sprawdza się również podczas ochrony miejsc montażu czy przeładunku sprzętu wojskowego i innego zaopatrzenia, bo pozwala na oddanie wielu strzałów w krótkim czasie. Mk19 ma stosunkowo mały odrzut, dlatego można go zamontować na statywie i licznych platformach. Najlepiej sprawdza się w przypadku pojazdów lub niewielkich jednostek pływających. Zdjęcia ukraińskich żołnierzy, którzy korzystają z Mk 19, wskazują, że zamontowali granatniki na pick-upach.

Karolina Modzelewska, dziennikarka Wirtualnej Polski