Wyjątkowe zjawisko nad Polską. "Nie można się napatrzeć"

Altocumulus lenticularis – tak właściwie nazywają się chmury, które w ostatnim czasie kilkukrotnie pojawiły się nad Polską. To niecodzienne zjawisko udało się uchwycić fotografom z Mountain Resort Zdiar. Zdjęcia publikuje profil Lubuscy Łowcy Burz na Facebooku. Internauci komentujący zdjęcia są ze sobą zgodni – "coś pięknego", "magiczne zdjęcia" i "niesamowite" – czytamy w sekcji z komentarzami. "Natura potrafi pokazać swoje piękne oblicze" – pisze pani Renata, zwracając uwagę na unikalne formy, które przybierają tzw. chmury soczewkowate.

Czym jednak są wspomniane chmury altocumulus lenticularis, które pojawiły się nad Tatrami i kiedy można spodziewać się ich wystąpienia? Portal radary.info wyjaśnia, że chmury soczewkowate tworzą się na dużych wysokościach i są dość rzadkim zjawiskiem.

Wspomniane chmury pojawiają się na wysokościach powyżej 6 km n.p.m. i powstają na skutek kondensacji pary wodnej w miejscach, gdzie muszą być spełnione dwa warunki: wysokie ciśnienie oraz niska temperatura. Swoją nazwę zawdzięczają z kolei wyglądowi. Chmury formują się bowiem w kształt zbliżony do soczewki optycznej.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Proces powstawania chmur soczewkowatych rozpoczyna się od nagrzania mas powietrza przez promienie słoneczne. Na skutek tego powietrze staje się lżejsze i następuje jego uniesienie ku górze, gdzie zwiększa się wilgotność. Na dużej wysokości powietrze ochładza się, a jego ciśnienie spada. Dalsze skraplanie się pary wodnej jest ostatnim elementem tworzenia się chmur soczewkowatych.

Obecność chmur altocumulus lenticularis na niebie należy do rzadkości ze względu na trudne do spełnienia warunki, w których mogą one powstać. Warto jednak zaznaczyć, że zwykle chmury soczewkowate pojawiają się podczas występowania zjawisk fenowych (m.in. halny).

Piloci samolotów unikają altocumulus lenticularis ze względu na towarzyszące w ich obszarze turbulencje. Dla pilotów szybowców są natomiast pożądanym zjawiskiem na niebie, bowiem występujące w nich wiatry pionowe sprzyjają zwiększaniu prędkości podczas szybowania. Właśnie dzięki chmurom soczewkowatym udało się pobić rekord szybowania (na dystansie 3 tys. km).