Wielkie koszty wojny z Iranem. Pentagon zużył wieloletnią produkcję pocisków THAAD
Wojna z Iranem, do której - po ataku Izraela na ten kraj - dołączyły również Stany Zjednoczone, okazała się poważnym wyzwaniem dla Pentagonu. Chroniąc Izrael przed uderzeniem odwetowym, amerykańskie siły w regionie musiały wystrzelić znaczną część gromadzonych od 2010 roku pocisków THAAD.
System THAAD został użyty do obrony Izraela
Według "Wall Stret Journal", amerykańskie zaangażowanie w wojnę z Iranem okazało się niezwykle kosztowne. Niezależnie od wątpliwych rezultatów nalotów na instalacje nuklearne, Amerykanie zaangażowali się także w obronę terytorium Izraela przed irańskimi atakami, prowadzonymi m.in. z użyciem pocisków balistycznych różnych typów i klas.
W tym celu na Bliskim Wschodzie znalazła się aż jedna czwarta amerykańskich wyrzutni THAAD. Do jednej, wcześniej rozlokowanej na terenie Izraela, dołączyła kolejna, przerzucona z macierzystego terytorium, więc Izraela broniły dwie – z ośmiu w ogóle dostępnych - baterie THAAD.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Plastikowy świat. W ilu procentach składamy się z plastiku?
Podczas 12-dniowej kampanii baterie te wystrzeliły 150 pocisków po 15 mln dol., czyli niemal jedną czwartą zapasu, jaki Pentagon mozolnie budował od 2010 roku, gdy broń ta weszła do służby. Co więcej, przy obecnej skali produkcji, wynoszącej 37 pocisków na rok, uzupełnienie zasobów zużytych podczas niespełna dwóch tygodni walk zajmie cztery lata.
Czas ten - być może - ostatecznie okaże się krótszy, bo producent pocisków, koncern Lockheed Martin deklaruje możliwość zwiększenia skali produkcji do 100 pocisków rocznie. Będzie to jednak wymagało dodatkowych nakładów, przeznaczonych na rozwój linii produkcyjnych.
System antybalistyczny THAAD
THAAD (Terminal High Altitude Area Defense) to opracowany w Stanach Zjednoczonych system obrony przeciwrakietowej, zdolny do zwalczania celów na wysokości 30-150 km, czyli także poza atmosferą, w przestrzeni kosmicznej. Ważną zaletą systemu jest jego mobilność - wszystkie elementy, łącznie z radarem i modułem kontroli ognia, mieszczą się na kołowych podwoziach i mogą być transportowane drogą lotniczą.
Zasięg pocisków to 200 km, przez co THAAD może zostać użyty nie tylko do obrony punktowego celu, ale obszaru, jak duża aglomeracja czy fragment państwa. Pocisk systemu THAAD ma niemal 6,2 metra długości i waży 900 kg. Niszczy cel poprzez bezpośrednie, kinetyczne uderzenie w jego kluczowy element, jak głowica bojowa.
