Ukryte jezioro i prehistoryczne ślady lawy na Saharze. Widać je z kosmosu
Wysoko nad rozległą pustynią Afryki astronauta z pokładu ISS wykonał zdjęcie ogromnego wygasłego wulkanu Emi Koussi (Mount Koussi), ze strumieniami lawy i suchymi korytami rzek wyrzeźbionymi przez wodę, która kiedyś tam była. Na szczycie widać białe jezioro.
Astronauta przebywający na pokładzie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS), członek załogi Expedition 72, niedawno uchwycił na zdjęciu Emi Koussi (Mount Koussi). To masywny, wygasły ok. 1,3 mln lat temu afrykański wulkan, wznoszący się w sercu Sahary w północnym Czadzie. Wysoki na 3415 m n.p.m. i rozciągający się na imponujące 70 km, szeroki stożek wulkanu jest poprzecinany ciemnymi strumieniami lawy, które przypominają o jego ognistej przeszłości.
Na szczycie nie ma śladu po śniegu
Najnowsze zdjęcie zostało opublikowane w serwisie NASA Earth Observatory. Emi Koussi, otoczony słonecznymi równinami jasnego pustynnego piasku, jest najwyższym punktem Sahary. Gdy przyjrzymy się fotografii, możemy dostrzec coś niezwykłego: białe warstwy, ale nie śniegu, a soli. To dno słonego jeziora, które zostało osadzone na dnie kaldery - informuje NASA Earth Observatory.
Z pewnością to uderzający kontrast do ciemnej wulkanicznej skały. Suche słone jezioro znajduje się około 745 metrów poniżej szczytu. W pobliżu można również zauważyć kilka okrągłych otworów wulkanicznych, które są pozostałościami po dawnych erupcjach.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Tydzień z Huawei Watch Fit 4 oraz Watch Fit 4 Pro
Ukryte kaniony i sąsiednie wulkany
Liczne suche koryta rzek pojawiają się jako cienkie linie na zboczach wulkanu, promieniując od kaldery - opisuje NASA Earth Observatory. Pomimo bardzo niskich opadów w regionie, geolodzy uważają, że takie kanały powstały w wyniku erozji wodnej, która miała miejsce przez tysiące lat. Kilka kanałów na niższych zboczach, w tym te w dolnej części obrazu, jest oznaczonych cieniami.
Linia małych, okrągłych stożków i otworów pojawia się na północnym zboczu wulkanu. Biegnie ona w kierunku zboczy Tarso Ahon, innej dużej góry wulkanicznej. Depresja między Emi Koussi a Tarso Ahon jest zajęta przez głębokie kaniony, które rzucają największe cienie. Jeden z kanionów ma 600 metrów głębokości i prowadzi wodę na zachód, podczas gdy drugi ma 250 metrów głębokości i prowadzi wodę na wschód. Kanion powstały w depresji z powodu koncentracji spływu wody z Emi Koussi i Tarso Ahon.
To zdjęcie, oznaczone jako ISS072-E-423041 i opublikowane przez NASA Earth Observatory dopiero teraz, zostało wykonane przez astronautę na pokładzie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej 29 grudnia 2024 roku, przy użyciu aparatu cyfrowego Nikon Z9 z obiektywem 200 mm. Zostało uchwycone podczas Ekspedycji 72 i pochodzi z ISS Crew Earth Observations Facility oraz Earth Science and Remote Sensing Unit w Centrum Lotów Kosmicznych imienia Lyndona B. Johnsona.
