Twarz starożytnego przodka ujawniona po raz pierwszy. Żył 100 tys. lat temu
Denisovanie żyli obok współczesnych ludzi i neandertalczyków na terenie Eurazji, ale do tej pory ich wygląd pozostawał tajemnicą. Naukowcy w końcu odtworzyli ich wygląd, co stanowi niemały przełom w badaniu naszych przodków.
Zalogowani mogą więcej
Możesz zapisać ten artykuł na później. Znajdziesz go potem na swoim koncie użytkownika
Naukowcy pobrali próbki DNA z "Pinky" - różowej kości Denisovana znalezionej w syberyjskiej jaskini w 2008 roku. Na ich podstawie odtworzyli jego cechy anatomiczne. Pozwoliło to ustalić, że 56 cech różni Denisovana od neandertalczyków i współczesnych ludzi, w tym 34 z nich dotyczy samej czaszki.
Liczne różnice, ale i podobieństwa
- Spodziewaliśmy się, że Denisovanie będą pod wieloma względami podobni do neandertalczyków, ponieważ są im genetycznie bliżsi – powiedział jeden z autorów badania David Gokhman, doktor nauk biologicznych na Uniwersytecie Stanforda.
- Wiele cech, które zrekonstruowaliśmy wskazuje na podobieństwa do neandertalczyków, np. szeroka miednica, krótkie czoło, ale w niektórych obszarach istnieją zdecydowane różnice – dodał Gokhman.
Naukowcy odkryli m.in., że Denisovanie prawdopodobnie mieli szerszą czaszkę i dłuższą szczękę niż neandertalczycy i współcześni ludzie.
Pozyskane dane wykorzystano do stworzenia portretu dziewczyny o ciemnych włosach, przenikliwych oczach i twarzy, która wydaje się nieco szersza niż twarz współczesnego człowieka.
"Pinky" należała do młodej dziewczynki
W trakcie badań Gokhman i jego współpracownicy przeanalizowali sekwencje DNA i wzorce aktywności genów. Stwierdzili także, że kość należała do 13-letniej dziewczynki.
- W ewolucji wiadomo, że wiele różnic między blisko spokrewnionymi grupami w anatomii, morfologii i fizjologii przypisuje się zmianom wzorców aktywności genów, a nie koniecznie zmianom sekwencji DNA – podkreślił współtwórca badania Liran Carmel, biolog z Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie.
- Chcieliśmy zidentyfikować różnice w aktywności genów między odmiennymi grupami ludzi, a następnie zrozumieć, w jaki sposób te różnice wpływają na anatomię – dodał.
Zdaniem naukowców badanie cech Denisovana dostarcza wiedzy na temat adaptacji człowieka, ograniczeń ewolucyjnych, rozwoju, interakcji pomiędzy genami a środowiskiem oraz dynamiki chorób. W bardziej ogólnym ujęciu stanowi krok w kierunku dokładniejszego wnioskowania o anatomii danej osoby na podstawie jej DNA.
Źródło: EurekAlert, ScienceAlert
