Tak wygląda wnętrze huraganu. NASA pozwala nam wejść do środka

Na dwa dni przed uderzeniem w Portoryko przez huragan Maria w 2017 roku, satelitarne obserwatorium NASA / JAXA Core Measurement Atrium opracowało trójwymiarowy obraz komórki burzowej. W tym czasie Maria była huraganem pierwszej kategorii. Trójwymiarowy obraz ujawnił procesy zachodzące w huraganie, które podsycają burzę do piątej kategorii w ciągu zaledwie 24 godzin.

Pierwszy raz w historii pokazana wizualizacja w 360 stopniach, która przenosi nas do wnętrza huraganu. Oglądamy ją dzięki danym z satelity opadowego, wyposażonego w zaawansowany radar, który mierzy zarówno wodę w postaci cieczy jak i lodu.

Jaskrawo kolorowe kropki pokazują gęstość opadów, gdzie zielony i żółty pokazują niskie zagęszczenie, a czerwony i fioletowy pokazują najwyższe. Na szczycie huraganu, temperatury są zimniejsze a niebieskie i fioletowe kropki pokazują lekkie i ciężkie zamarznięte opady. Kolorowe obszary poniżej kropek pokazują, ile deszczu pada na danej powierzchni.

W miarę postępu wizualizacji kropki zamieniają się w milimetry opadów na godzinę. Dokładna ilość opadów w tej burzy waha się od mniej niż 0,5 mm / godz. do ponad 150 mm / godz. Następnie wizualizacja przekształca te wartości opadów w elipsoidy, aby pokazać wyższe (szerokie, czerwone lub fioletowe) lub niższe (sferyczne, zielone lub żółte) wartości opadów deszczu i śniegu (kolory od fioletu do niebieskiego).

Oprócz nich, satelita może również mierzyć rozmiary niewielkich opadów atmosferycznych i ich rozkład w czasie burzy.

Analiza wielkości kropli i opadów zapewnia kluczową część równania w zrozumieniu intensywności huraganu. Czynniki takie jak temperatura, wilgotność, prędkość wiatru i chmury wpływają na wielkość cząsteczek opadu, co z kolei wpływa na ilość opadów deszczu i rozwój huraganu. Te zaawansowane pomiary satelitarne są kluczowe dla poprawnego przewidywania, w jaki sposób te potężne burze mogą się nasilić i gdzie mogą uderzyć.