Su‑25 w ukraińskim kotle. Piloci wiedzą, co robią

Bachmut jest jednym z miast w Ukrainie, w których trwają intensywne walki z rosyjskimi okupantami. Ukraińscy żołnierze, broniąc swojego terytorium, korzystają z dostępnego sprzętu wojskowego, w tym bezzałogowców i samolotów. W sieci zauważyć można nagrania pokazujące samoloty szturmowe Su-25, uzbrojone zasobniki rakietowe B-13L do niekierowanych rakiet S-13, operujące na niskich wysokościach właśnie w regionie Bachmutu. Przypominamy co to za maszyny.

Ukraiński Su-25 - zdjęcie ilustracyjne
Ukraiński Su-25 - zdjęcie ilustracyjne
Źródło zdjęć: © Getty Images | Giovanni Colla
Karolina Modzelewska

02.03.2023 11:13

Zalogowani mogą więcej

Możesz zapisać ten artykuł na później. Znajdziesz go potem na swoim koncie użytkownika

Eksperci z OSINTtechnical na Twitterze opublikowali nagranie pokazujące parę ukraińskich Su-25 uzbrojonych w zasobniki rakietowe B-13L do niekierowanych rakiet S-13. Maszyny działają w okolicach Bachmutu, czyli miasta, gdzie toczą się zacięte walki między Rosjanami i Ukraińcami. Operowanie w takim "gorącym" regionie wymaga sporo doświadczenia oraz odwagi. To tutaj Ukraińcy uformowali tzw. kocioł, aby odciąć część rosyjskich sił zbrojnych od reszty jednostek.

Su-25 operują w Bachmucie

Na nagraniu można zauważyć, że piloci ukraińskich Su-25 korzystają z flar i latają na niskich wysokościach, czyli stosują opisywaną już przez nas taktykę "tulenia się" do ziemi, nazywaną też NAP (ang. Nap-of-the-earth) lub "ground-hugging" (pol. tulenie się do ziemi). Oprócz latania na niskim pułapie taktyka polega również na wykorzystywaniu ukształtowania geograficznego danego terenu np. dolin, wzniesień w celu ukrycia swojej obecności, utrudnienia namierzenia przez radary wroga i uniknięcia trafienia nieprzyjacielskim ogniem.

Su-25 (w kodzie NATO Frogfoot) to jednomiejscowe samoloty szturmowe zaprojektowane w biurze konstrukcyjnym Suchoja, które od początku wybuchu wojny w Ukrainie odgrywają istotną rolę w obronie przestrzeni powietrznej Ukrainy i atakowaniu rosyjskich pozycji z powietrza. Warto jednak zaznaczyć, że maszyny, których masowa produkcja ruszyła w 1980 r., są wykorzystywane również przez Rosjan. Mimo swojego wieku wciąż dobrze radzą sobie na polu walki, chociaż daleko im do standardów oferowanych przez najnowsze, zachodnie myśliwce.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Samolot o długości - 15,53 m, rozpiętości skrzydeł - 14,36 m oraz wysokości - 4,80 m może poruszać się z maksymalną prędkością 950 km/h. Jego istotnym elementem jest 10 pylonów zdolnych do przenoszenia uzbrojenia o łącznej masie 4340 kg. Mogą to być m.in. pociski -powietrze oraz powietrze-ziemia np. Ch-23, Ch-25ML, R-3S czy R-60. Maszynę można doposażyć w dodatkowe zasobniki, w tym zasobniki do przenoszenia S-25 kalibru 340 mm, czy zauważone przez OSINTtechnica zasobniki rakietowe B-13L do niekierowanych rakiet S-13.

Pociski rakietowe S-13 kal. 122 mm radzieckiej produkcji, wykorzystywane są do rażenia celów naziemnych. Zostały opracowane w celu zapewnienia rosyjskim siłom zbrojnym rakiet powietrze-ziemia, które będzie można wystrzeliwać z samolotów i śmigłowców. W rodzinie rakiet S-13 znajduje się kilka wersji rakiet, różniących się od siebie rodzajami głowicy np. S-13-T z dwu-modułową przebijającą beton głowicą OB, czy S-13-OF – z głowicą odłamkową OB.

Karolina Modzelewska, dziennikarka Wirtualnej Polski