Samotność wpływa na nasze mózgi? Naukowcy postanowili się temu przyjrzeć

Samotność, którą często psychologowie i psychiatrzy nazywają problemem XXI wieku, od dłuższego czasu przykuwa uwagę naukowców z całego świata. Przeprowadzone dotychczas badania wykazały, że może ona wpływać na obniżenie jakości życia, większą podatność na choroby, a nawet wyższą śmiertelność. Najnowsze analizy, przeprowadzone przez ekspertów na Uniwersytecie Kalifornijskim wykazały natomiast, że występują znaczące różnice między samotnymi osobami a pozostałymi jednostkami. Różnice są zauważalne również pomiędzy pojedynczymi samotnymi osobami.

Badanie, którego wyniki ukazały się na łamach czasopisma naukowego "Psychological Science" zostało przeprowadzone w grupie 66 osób w wieku od 18 do 21. Byli to studenci pierwszego roku uniwersytetu. Zostali oni poproszeni o obejrzenie 14 angażujących materiałów wideo. Przedstawiały one m.in. sentymentalne teledyski oraz wydarzenia sportowe. W czasie, kiedy studenci oglądali filmy, naukowcy badali ich aktywność mózgu, wykorzystując w tym celu funkcjonalne obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (fMRI).

Science Alert wyjaśnia, że oprócz tego uczestnicy badania zostali poproszeni o wypełnienie Skali Samotności UCLA (szeroko stosowanej jednowymiarowej miary samotności), a także o wykonanie samooceny w zakresie poczucia samotności i izolacji społecznej. Dzięki tym informacjom podzielono ich na dwie grupy - samotnych oraz osób, które nie doświadczają samotności. Następnie analizowano, czy pomiędzy aktywnością mózgów jednostek z poszczególnych grup widoczne są różnice i podobieństwa. Pod uwagę wzięto, jak 214 różnych obszarów mózgu reagowało na bodźce w materiałach filmowych.

Jak podaje amerykański serwis, u osób sklasyfikowanych jako "niesamotne" nie zauważono większych różnic. Z kolei u osób deklarujących wysoki poziom samotności zauważono spore rozbieżności, a nawet unikalne reakcje mózgu. Naukowcy uważają, że wyniki są dowodem na, iż osoby samotne przetwarzają świat w sposób odmienny od swoich rówieśników i od siebie nawzajem. To z kolei może wpływać na jeszcze większe poczucie niezrozumienia przez świat zewnętrzny. Wspomniane różnice nadal były widoczne, kiedy eksperci uwzględnili takie czynniki jak podobieństwo demograficzne i przyjaźnie między jednostkami, zwraca uwagę Science Alert.

Badacze na razie nie wiedzą, czy odmienne przetwarzanie bodźców jest przyczyną, czy skutkiem samotności. Mają jednak nadzieję, że ich badania pomogą w lepszym zrozumieniu poczucia osamotnienia oraz w poszukiwaniu sposobów, które pomogą mu przeciwdziałać.