Samolot szpiegowski nad Morzem Czarnym. Miał nietypową eskortę

Samoloty lub drony należące do państw NATO już nieraz były widoczne nad Morzem Czarnym, ale rzadko zdarza się, aby samolot szpiegowski miał eskortę z celowo włączonymi transponderami. Powodem takiego zachowania jest niedawny incydent wystrzeliwania pocisków powietrze-powietrze przez rosyjskiego Su-27, o czym pisał Łukasz Michalik.

Zauważona sztuka należy do RAF, które zamówiły cztery samoloty jako następców dla wysłużonych Nimrod R1, a pierwszy RC-135W Rivet Joint został dostarczony do RAF w 2013 r. Jest to samolot przeznaczony do nasłuchu komunikacji przeciwnika i detekcji źródeł emisji promieniowania elektromagnetycznego obejmującego np. radary bądź nadajniki systemów komunikacyjnych.

Ponadto umieszczone wewnątrz systemy pozwalają na dokładną lokalizację celów, która najpewniej jest przekazywana Ukraińcom, co pomaga w planowaniu precyzyjnych ataków artyleryjskich na rosyjskie zaplecze. Samolot bazuje na kadłubie Boeinga 707, więc jest to maszyna o masie ponad 44 ton, i jest napędzany przez cztery silniki odrzutowe F-108-CF-201 o mocy 96 kN każdy.

Z kolei maszyny z oznaczeniem PSYHO61/62 to Eurofightery FGR4 także należące do RAF. Brytyjczycy byli siłą napędową rozwoju tej konstrukcji wykorzystywanej też przez m.in. Niemcy oraz Hiszpanię. Eurofighter Typhoon to wysoce aerodynamicznie niestabilna konstrukcja zdolna do lotu z prędkością ponaddźwiękową bez użycia dopalacza (1,2 Ma) w konfiguracji bojowej obejmującej kpr powietrze-powietrze i zewnętrzne zbiorniki paliwa dzięki parze silników Eurojet EJ200 o mocy 90 kN każdy.

Ponadto konstrukcja Eurofightera jest w 82 proc. wykonana z kompozytów wzmacnianych włóknem węglowym bądź szklanym, 15 proc. to stopy aluminiowo-litowe oraz tytan stosowany na krawędziach natarcia skrzydeł, a pozostałe 3 proc. to inne metale. Dodatkowo w strukturze samolotu znajdują się liczne sensory poprawiające świadomość sytuacyjną pilota i informujące o awariach systemów.

Do walki powietrznej brytyjskie Eurofightery wykorzystują połączenie kpr ASRAAM i MBDA Meteor. Pierwszy to rakieta powietrze-powietrze o długości 2,9 m, zasięgu ponad 25 km i prędkości lotu około Ma 3. Za naprowadzanie pocisku na cel odpowiada pasywna głowica typu IIR, mogąca odróżnić kształt celu, dzięki czemu jest odporna na środki ochrony w postaci flar.

Z kolei Meteor to konstrukcja o długości 3,7 m i masie 190 kg, zdolna do zwalczania celów na dystansie blisko 200 km, wykorzystująca silnik strumieniowy znacząco wydłużający zasięg oraz tzw. "strefę śmierci", gdzie cel nie jest w stanie nadlatującej rakiety wymanewrować. Do naprowadzania jest stosowana aktywna głowica radiolokacyjna, a w razie potrzeby możliwe jest naprowadzanie z myśliwca dzięki dwustronnemu łączu komunikacyjnemu.