HIMARS-y zdobywają świat. Kolejne kraje wzmacniają arsenał rakietowy

Państwa, które już miały wyrzutnie HIMARS w swoim uzbrojeniu starają się domówić kolejne egzemplarze, wzmacniając komponenty artylerii rakietowej, a tym samym zdolność do prowadzenia ognia pośredniego. Na przestrzeni tygodnia ogłoszono podpisanie jednego kontraktu i wydanie zgody na dwa kolejne. Tym samym jest pewne, że M142 HIMARS zasilą estońskie siły zbrojne, a w perspektywie (jest to już raczej prpzesądzone) wyrzutnie otrzymają też Australia i Kanada.

Najbliższa nam Estonia – po pewnych wątpliwościach związanych z ewentualnymi opóźnienia w produkcji i dostawie HIMARS-ów – poszła za ciosem. Do kolejnego zamówienia amerykańskich wyrzutni przyczyniły się w pewnym sensie pozytywne wyniki pierwszych strzelań na terenie półwyspu Undva, które odbyły się w pierwszej połowie lipca. Pod koniec tamtego miesiąca minister obrony Estonii Hanno Pevkur w wywiadzie dla stacji Eesti Rahvusringhäälinga jasno dał do zrozumienia że liczba posiadanych HIMARS-ów bardzo szybko ulegnie podwojeniu.

Na efekty nie należało długo czekać, gdyż Tallin poprosił o wyrażenie zgody na sprzedaż kolejnych sześciu wyrzutni. Do tego wnioskowano o pokaźny zapas amunicji. Łącznie do tego państwa bałtyckiego może trafić aż 856 pakietów transportowo-startowych z pociskami M30A2 GMLRS, M21A2 GMLRS (uzbrojonych w głowicę odłamkowo-burzącą), XM403 GMLRS-ER, XM404 GMLRS-ER i ćwiczebnymi M28A2 LCRRPR. Łącznie będzie to 5136 pocisków, a do tego trzeba doliczyć również 182 aerobalistyczne MGM-140 M57 ATACMS. Wartość całego pakietu ma wynieść maksymalnie 4,23 mld dolarów.

Takie zakupy z jednej strony wywierają podziw, ale z drugiej strony nie ma co się temu dziwić. Artyleria ma stać się istotnym elementem utworzenia strefy antydostępowej, która ma powstać na granicy Litwy, Łotwy i Estonii, będąc skierowaną przeciwko ewentualnej agresji wojsk rosyjskich i białoruskich. Eesti Kaitsevägi (Estońskie Siły Obronne) rosną w siłę.

Mimo tego, że rozmiary zamówienia z Estonii są imponujące jak na takie małe państwo, to uwagę warto też skierować na Antypody. Departament Stanu USA wyraził zgodę na sprzedaż Australii 48 HIMARS-ów raz z wozami amunicyjnymi M1084A2, przyczepami M1095, pociskami szkoleniowymi o zmniejszonym zasięgu LCRRPR (Low Cost Reduced Range Practice Rocket), zestawami łączności wewnętrznej, radiostacjami i osprzętem montażowym, a także innymi częściami zamiennymi.

Wartość umowy może wynieść nawet 705 mln dolarów. Dołączą one do pozostających w uzbrojeniu ośmiu wyrzutni. Pierwsze zamówienie opiewało na 42 sztuki, co sprawia, że australijska artyleria rakietowa będzie dysponować łącznie dziewięćdziesięcioma wyrzutniami.

Potencjalny zakup realizowany przez Canberrę ma też jeszcze jeden ciekawy aspekt, a mianowicie może wskazywać, że Australia skłania się ku połączeniu systemu HIMARS i pocisku rakietowego Precision Strike Missile (PrSM), aby spełnić wymagania fazy 2 projektu Land 8113. W ramach tego projektu Australia stara się uzyskać zdolność do przeprowadzania ataków morskich z wykorzystaniem zasobów lądowych.

W grudniu 2024 roku Canberra zawęziła konkurencję do HIMARS-PrSM i StrikeMaster. Ten ostatni łączy podwozie Thales Bushmaster 4x4 z pociskami Naval Strike Missiles (NSM) firmy Kongsberg. Oczekuje się, że rząd wkrótce oficjalnie ogłosi zwycięzcę. Istnieją nawet spekulacje, że Australian Army mogłaby wdrożyć obie platformy, zwłaszcza że NSM i Bushmaster są już powszechnie używane w tamtejszym wojsku.

Rząd w Ottawie stawia HIMARS-y w centrum swojego bezprecedensowego ruchu. Kanadyjczycy zdecydowali o utworzeniu artylerii rakietowej, która uzupełni nader skąpy segment lufowy. Zawnioskowali o sprzedaż 26 wyrzutni HIMARS, 132 pakietów transportowo-startowych amunicji rakietowej M31A2 GMLRS Unitary, 132 pakietów amunicji M30A2 GMLRS Alternative Warhead, 32 pakietów amunicji o zwiększonej donośności M403 ER GMLRS AW, 32 pakietów amunicji o zwiększonej donośności M404 ER GMLRS Unitary.

Łącznie daje to 1968 pocisków (każdy pakiet składa się z sześciu pocisków). Do tej sumy należy doliczyć jeszcze 64 taktyczne pociski balistyczne M57 ATACMS i amunicję ćwiczebną LCRRPR. Transakcja może zostać zrealizowana poprzez procedurę FMS i będzie kosztować maksymalnie 1,75 mld dolarów (ok. 6,3 mld złotych). W skład kontraktu wejdą też radiostacje AN/PRC-160 i AN/PRC-167, interkomy 7800I i sprzęt kryptograficzny, instrukcje techniczne, części zamienne i narzędzia oraz sprzęt do prowadzenia testów,

W ramach programu Long-Range Precision Strike Canadian Army chce w zasadzie zbudować zdolność do uderzeń dalekiego zasięgu. Dzisiaj potencjał jak na możliwości tego państwa wygląda bardzo słabo. Obecnie kręgosłupem kanadyjskiej artylerii są holowane armatohaubice M777 kal. 155 mm oraz C3 i LG1 Mk II kal. 105 mm. Kanadyjskie wojska lądowe bazują jedynie na artylerii lufowej. Niebawem ten stan rzeczy ma ulec zdecydowanej poprawie.