Rosyjski sprzęt znika z frontu. Ekspert mówi, co się dzieje

Rosyjskie pojazdy opancerzone, takie jak BMP-3, BMD-4 i BTR-82, które były regularnie używane na froncie w Ukrainie, zaczynają znikać. UNIAN podaje, że według analizy OSINT, od lutego ich obecność na polu walki znacznie się zmniejszyła.

Richard Vereker, badacz OSINT, zauważył, że w ciągu całej wojny około 25 proc. strat w rosyjskiej piechocie opancerzonej dotyczyło nowych maszyn. Jednak w lipcu te straty zaczęły gwałtownie rosnąć, osiągając szczyt w październiku i listopadzie, kiedy to 38 proc. strat dotyczyło nowych pojazdów.

Wzrost strat nowych pojazdów zbiegł się z intensyfikacją walk, gdy Rosja próbowała zdobyć więcej terytoriów. Vereker sugeruje, że w tym czasie Rosja użyła swoich najlepszych jednostek i najnowocześniejszego sprzętu.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Od grudnia straty nowych pojazdów zaczęły maleć, osiągając 21 proc. w lutym i 17 proc. w marcu, co jest najniższym wynikiem od początku wojny. Vereker przedstawia dwie teorie: optymistyczną, że Rosja straciła większość nowego sprzętu, oraz pesymistyczną, że Rosja wstrzymuje najlepszy sprzęt, wierząc w bliskie zwycięstwo.

UNIAN informuje również, że w rosyjskiej armii kończą się stare czołgi T-72, które nie są już produkowane, ale do niedawna stanowiły większość rosyjskiego parku czołgowego. Ich brak w statystykach strat jest wynikiem zmniejszającej się liczby tych pojazdów.

Wyjaśnijmy, że historia czołgu T-72 rozpoczęła się w latach 70. XX wieku. Od tamtej pory pojazd ten przeszedł liczne modernizacje. Wśród nich szczególnie wyróżnia się wersja T-72B3, która zyskała uznanie dzięki nowoczesnemu celownikowi Sosna-U oraz ulepszonemu pancerzowi reaktywnemu. Model T-72B3 jest wyposażony w armatę 2A46M kal. 125 mm, a także karabiny maszynowe PKT kal. 7,62 mm i 12,7 mm. Te modyfikacje znacząco zwiększyły jego efektywność na polu walki.

Z kolei BMP-3, czyli kolejny sprzęt, który znika z frontu, został stworzony jako następca modelu BMP-2, czerpiąc z wcześniejszych rozwiązań projektowych, zwłaszcza w zakresie podwozia. Produkcja seryjna tego pojazdu rozpoczęła się w 1986 r., a wkrótce potem BMP-3 stał się integralną częścią rosyjskich sił zbrojnych.

Ten bojowy wóz piechoty oferuje nowoczesne rozwiązania techniczne w porównaniu do swojego poprzednika. Wyposażony jest w zmodernizowany silnik UTD-29M o mocy 500 KM, co pozwala mu osiągać prędkość do 70 km/h na lądzie oraz 10 km/h podczas poruszania się po wodzie.

Zasięg operacyjny BMP-3 wynosi do 600 km na pełnym baku paliwa. Jego uzbrojenie to kombinacja dwóch armat: 100 mm 2A70 i 30 mm 2A72, wspieranych przez karabin maszynowy kal. 7,62 mm PKT. Przedni pancerz BMP-3 został zaprojektowany tak, aby skutecznie chronić przed pociskami kalibru do 30 mm.