Powodujący oparzenia skóry barszcz Sosnowskiego. Jak go rozpoznać?

Barszcz Sosnowskiego, to roślina należąca do tej samej rodziny co koper, marchew, pietruszka, anyż czy kminek. W Polsce od setek lat naturalnie występował barszcz zwyczajny, czyli w pełni bezpieczna roślina, z której przyrządzano produkty lecznicze, a także potrawy jadalne.

Barszcz Sosnowskiego trafił do Polski ze Związku Radzieckiego, gdzie od lat czterdziestych XX wieku badano jego zastosowanie w rolnictwie. Stwierdzono, że roślina nie ma dużych wymagań glebowych i bardzo szybko przyrasta, posiadając przy tym dużo cukrów i białka, co miało z niej czynić idealną roślinę paszową. Obliczono, że z jednego hektara można pozyskać nawet 100 ton zielonki.

Zważywszy na fakt, że pasze z dodatkiem barszczu zwiększały mleczność krów, owiec i kóz, zdecydowano się szybko rozprowadzić nasiona rośliny wśród państwowych gospodarstw w obrębie ZSRR, a także innych krajów. W Polsce barszcz Sosnowskiego pojawił się w latach 70. i od tamtej pory gości na terenie całego kraju, choć już dawno nie jest uprawiany przez rolników.

Do wielu gospodarstw trafiał przez zanieczyszczenie rozprowadzanych po kraju nasion. Sama roślina ma zdolność do rozsiania się w tak dużym stopniu, by z jednego hektara barszczu dało się obsiać kolejnych sto hektarów.

Po jakimś czasie zorientowano się, jak bardzo niebezpieczne są te rośliny dla ludzi. Barszcz Sosnowskiego może osiągać nawet 3 metry wysokości. Latem, gdy pojawiają się upały, roślina wytwarza włoski gruczołowe, które mogą wbijać się w skórę ludzi i zwierząt i uszkadzać ją.

Olejek i sok z barszczu zwiększają także wrażliwość skóry na światło słoneczne. Oparzeń od słońca doznawały nawet zwierzęta, które były karmione kiszonką z barszczu.

W wyniku kontaktu człowieka z barszczem Sosnowskiego powstają piekące rumienie, które z czasem przeradzają się w pokrzywkę lub bolesne pęcherze wypełnione cieczą surowiczą. Zmiany skórne mogą utrzymywać się od kilku dni do kilku miesięcy, czasem zdarza się, że ich leczenie trwa nawet kilka lat.

Pierwsza pomoc przy poparzeniu barszczem Sosnowskiego polega przede wszystkim na szybkim umyciu skóry letnią wodą z mydłem. Przez 48 godzin od momentu kontaktu z rośliną należy unikać ekspozycji skóry na promienie słoneczne. Nawet wówczas, gdy nie ma żadnych objawów.

Aby uniknąć reakcji alergicznej, można przyjąć leki przeciwhistaminowe. Najbezpieczniejszym wyjściem przed przyjęciem jakichkolwiek leków jest jednak zawsze udanie się na wizytę lekarską.

Długotrwałe skutki poparzenia barszczem Sosnowskiego są niestety nieuleczalne. Może dość do uczulenia na światło słoneczne, które wymagać będzie unikania ekspozycji skóry na promienie ultrafioletowe. W przeciwnym razie rany będą się regularnie odnawiać.

Barszcz zwyczajny to roślina na pierwszy rzut oka bardzo podobna do barszczu Sosnowskiego. Dla osoby, która nie jest dobrze rozeznana w temacie, nietrudno o pomyłkę. Barszcz zwyczajny jest przeważnie mniejszy i osiąga maksymalnie 1,5 metra wysokości, podczas gdy barszcz Sosnowskiego może osiągać nawet więcej niż 3 metry wysokości.

Kwiatostany barszczu zwyczajnego mają kilka do kilkunastu centymetrów średnicy, podczas gdy barszcz Sosnowskiego cechuje się kwiatostanami mającymi nawet 80 centymetrów.

Podobnie sytuacja ma się z liśćmi. Liść barszczu zwyczajnego jest znacznie mniejszy i ma mniej ostry kształt niż w przypadku barszczu Sosnowskiego. Ponadto ich kolor w przypadku bezpiecznej rośliny jest ciemnozielony, podczas gdy barszcz Sosnowskiego ma liście jaskrawozielone.

Jeżeli nie ma się pewności, czy roślina, którą widzimy, to barszcz zwyczajny, czy barszcz Sosnowskiego, najrozsądniejsze będzie niezbliżanie się do niej i unikanie kontaktu z nią. Pomyłka może być bardzo dotkliwa w skutkach.