Ostatnia taka okazja w tym roku. Tego deszczu meteorów lepiej nie przegapić

Ursydy to rój meteorów związany z kometą 8P/Tuttle, który możemy obserwować każdego roku od 17 do 26 grudnia. Jego maksimum przypada jednak w nocy z 21 na 22 grudnia. Wtedy też na niebie pojawia się średnio ok. 10 meteorów na godzinę. Znane są jednak lata, kiedy obfitość roju potrafiła zaskoczyć, a nad naszymi głowami widocznych było znacznie więcej tzw. spadających gwiazd. Serwis Nocne Niebo przypomina, że w 2014 r. na niebie pojawiało się ok. 50 meteorów z roju Ursydów na godzinę.

Aby dostrzec Ursydy, należy skierować wzrok w stronę północnego nieba, w okolice gwiazdozbioru Małej Niedźwiedzicy, gdzie znajduje się radiant roju, czyli miejsce, z którego wydają się wylatywać meteory. Meteory najlepiej obserwować przy bezchmurnym niebie w miejscach oddalonych od miejskich świateł, gdzie niebo jest ciemne. Warto uzbroić się w cierpliwość, ponieważ Ursydy są mniej obfite niż niektóre inne roje, ale ich jasne, długie smugi potrafią wynagrodzić wysiłek poświęcony na ich wypatrywanie.

Ursydy są związane ze wspomnianą kometą 8P/Tuttle. Jest to okresowa kometa należąca do rodziny Jowisza, która co około 13,6 lat zbliża się do Słońca, oferując astronomom okazję do jej obserwacji. Została odkryta w 1790 r. przez Pierre'a Méchaina, a później niezależnie zidentyfikowana w 1858 r. przez Horace'a Parnella Tuttle'a, od którego nazwiska pochodzi jej nazwa.

8P/Tuttle charakteryzuje się eliptyczną orbitą, której peryhelium – punkt najbliższy Słońcu – znajduje się w odległości ok. 1,03 jednostki astronomicznej, czyli niewiele dalej niż orbita Ziemi. Kiedy znajduje się blisko naszej planety, może być obserwowana za pomocą teleskopów, a czasami nawet przez lornetkę. Ostatnie przejście komety przez peryhelium miało miejsce w 2021 r., a kolejna okazja do jej obserwacji będzie miała miejsce w 2034 r.

W międzyczasie jej pyłowe ślady pozostawione na orbicie zapewniają widok Ursydów na nocnym niebie. Kiedy te kawałki wchodzą w ziemską atmosferę z dużą prędkością, rozpadają się, co w przypadku większych obiektów powoduje pojawienie się na niebie jasnego błysku lub czegoś, co przypomina niewielkich rozmiarów kulę ognia.