Niepokojące odkrycie. Przebywanie w kosmosie wpływa na organizm
Najnowsze badania przeprowadzone przez zespół kanadyjski w NASA wskazują, że długoterminowe misje kosmiczne mogą prowadzić do poważnych zmian w organizmach astronautów. Wynika z nich, że przebywanie na orbicie wpływa znacząco na wzrok i anatomię oka.
Jak informuje portal Interesting Engineering, badania wskazują, że długoterminowe misje kosmiczne mogą negatywnie wpływać na wzrok astronautów. Analizowano dane 13 astronautów, którzy spędzili od 157 do 186 dni na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS).
Niepokojące zmiany w oczach astronautów
Według badań opublikowanych w "Journal of Engineering in Medicine and Biology", co najmniej 70 proc. astronautów na ISS doświadcza zespołu neuro-okularnego związanego z lotem kosmicznym (SANS). Zmiany te obejmują spadek sztywności oka o 33 proc., ciśnienia wewnątrzgałkowego o 11 proc. oraz amplitudy tętna oka o 25 proc.
Zmiany objawiają się zmniejszeniem rozmiaru oka, zmianą w polu ogniskowym, a w niektórych przypadkach obrzękiem nerwu wzrokowego i fałdy siatkówki. Badacze sugerują, że brak grawitacji zmienia rozkład krwi w ciele, co prowadzi do zwiększonego przepływu krwi do głowy i spowolnienia krążenia żylnego w oku.
Chociaż zmiany te nie stanowią większego problemu dla misji trwających od sześciu do dwunastu miesięcy, agencje kosmiczne są ostrożne w kwestii dłuższych misji. Wątpliwości i obawy o zdrowie astronautów pojawiają się w kontekście takich podróży, jak lot na Marsa. Skutki długotrwałego narażenia na mikrograwitację i jego wpływu na zdrowie oczu są nadal niejasne.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Zmiany w DNA astronautów
Przebywanie na orbicie okołoziemskiej wpływa na cały organizm. Znanym przykładem jest astronauta Scott Kelly, który spędził rok w kosmosie. Nietypowym skutkiem ubocznym misji była zmiana jego DNA.
Kelly ma brata bliźniaka co sprawiło, że agencja kosmiczna miała szansę przebadać DNA astronauty i przeanalizować skutki uboczne przebywania przez dłuższy czas w warunkach mikrograwitacji. Astronauta spędził poza naszą planetą więcej niż 500 dni, przeważnie przebywając na ISS. W trakcie tej misji zauważono, że jego telomery, czyli końcowe odcinki chromosomów, uległy znacznemu wydłużeniu, mimo że zwykle powinny się kurczyć wraz z upływem lat.
Zaskakujące było, że po powrocie na Ziemię zaledwie dwa dni minęły, zanim większość telomerów ponownie osiągnęła standardową długość. Choć większość genów Scotta wróciło do normy tuż po jego powrocie, to około 7 proc. genów wykazało trwałe różnice względem tych, które posiada jego brat Mark. Zmiany te utrzymywały się niezmiennie przez dwa lata.
Naukowcy wciąż badają wpływ mikrograwitacji na organizm człowieka. Zmiany w mechanicznych właściwościach oka mogą pomóc przewidzieć rozwój zespołu neuro-okularnego związanego z lotem kosmicznym. Obecnie nie ma dostępnych środków zapobiegawczych ani leczniczych na skutki uboczne.
