Najsuchsze miejsce na świecie. "Kryje w sobie skarb"

– Ta bardzo sucha gleba kryje w sobie skarb – mówiła w rozmowie z Live Science ekolog María Fernanda Pérez. Deszcz, który spadł w północnej części Chile i pokrył część pustyni Atakama, w połączeniu z poranną mgłą aktywował roślinność, która – jak czytamy – może być uśpiona nawet przez 15 lat.

W tym roku pustynny krajobraz ubarwiły dwa gatunki kwiatów: jaskrawo fioletowy Cistánthe grandiflora oraz biały Nolana baccata. Roślinność pojawiła się na obszarze obejmującym 300-400 km kwadratowych. César Pizarro zajmujący się ochroną różnorodności biologicznej na pustyni Atakama zwraca jednak uwagę, że niezwykłego widowiska można spodziewać się w przyszłości w okresie od września do października. Wtedy to z powodu zimnych deszczów rośliny kwitną na powierzchni nawet 15 tys. km kwadratowych. Jest ich wtedy ponad 200 różnych gatunków.

Live Science przypomina, że deszcze podobne do tych, które spadły w ostatnim czasie na pustynię, wcześniej spadły w marcu 2015 r. Wtedy również zaczęły rozkwitać dwa gatunki roślin. Susza może jednak powrócić na Atakamę już w najbliższym czasie, w związku z czym roślinność nie będzie mieć odpowiedniej wilgotności, aby aktywować się ponownie.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Wiele zależy więc od nadchodzących tygodni – czytamy. Jeśli pojawią się kolejne opady, wzrośnie wilgotność powietrza i będzie wyższa od standardowej. Może to przyczynić się do ponownego rozkwitu dwóch gatunków roślin Cistánthe grandiflora oraz Nolana baccata w nadchodzącym wrześniu. Prognozy uczonych zakładają jednak, że tak się nie stanie. Nie można więc wykluczyć, że kwitnące teraz rośliny będą prawdopodobnie ostatnimi, jakie będzie można zobaczyć w trwającej dekadzie.

Uczeni z Uniwersytetu w Chile zwracają jednak uwagę na problem rzadkiego kwitnienia na pustyni Atakama. María Fernanda Pérez zauważa, że owady zapylające rośliny nie pojawiają się tak szybko, jak rośliny reagują na deszcz. – Jeśli nasiona kiełkują i kwitną, ale zapylacze nie pojawiają się, nasiona się wyczerpują – wyjaśniła Pérez.

Wprawdzie rośliny kwitnące na pustyni Atakama mają mechanizm samozapylenia, jednak ten aktywuje się, kiedy w danym roku nie pojawi się zapylacz. Uruchamia się więc późno w czasie kwitnienia. Niewiadomą dla naukowców jest to, co się wydarzy, jeśli oddzielenie owadów (zapylaczy) na skutek anomalii będzie utrzymywać się przez dłuższy czas. Wraz ze zmianą klimatu takie anomalie mogą stać się częstsze, a to oznacza, że rośliny nie będą się rozmnażać. To z kolei sprawiłoby, że pustynia byłaby o wiele mniej różnorodna, pozostawiając tym samym miejsce dla kolejnych gatunków inwazyjnych.