Kapsuła czasu Ekstermalnie Wielkiego Teleskopu. Utopiono ją w betonie

Ekstremalnie Wielki Teleskop (ELT) w centralnej części pustyni Atakama. Już za klika lat stanie się on częścią systemu systemem Paranal i to szczególną. Jego system optyczny będzie 20 krotnie dokładniejszy niż używanych obecnie teleskopów naziemnych, a to nie wszystko.

ELT zapowiada się też na bardziej użyteczny niż współczesne teleskopy kosmiczne. Segmenty jego zwierciadła głównego utworzą konstrukcję o średnicy 39,3 metra. Będzie ono zdolne przechwytywać około 250 razy więcej światła niż Teleskop Hubble.

Pod tym względem nie prześcignie Teleskopu Webba, ale jakość uzyskiwanych przez ELT w wielu przypadkach będzie wyższa. Nie dotrą do niego wszystkie dostępne Webbowi długości fal światła, ale będzie on stabilniejszy.

Jego kolejne zwierciadło (M4) będzie dysponować technologią optyki adaptacyjnej i korygować turbulencje atmosferyczne. Poszukiwanie planet pozasłonecznych, obserwacje gwiazd i galaktyk przy pomocy ELT będzie możliwe i łatwiejsze.

Kapsuła czasu do funkcjonowania ELT nie jest potrzebna, ale powstała z jego powodu. Została zapieczętowana w 2017 roku w momencie wmurowania kamienia węgielnego pod budowę obserwatorium.

Znajdują się w niej:

• rysunki dzieci mieszkających w pobliżu, przedstawiają krajobrazy północnego Chile, obiektów astronomicznych i teleskopów ESO,
• kolaże zdjęć personelu ESO,
• fotoksiążka o pustyni Atakama,
• książka o wartości naukowej ELT: "An Expanded View of the Universe",
• pamiątkowy długopis od chilijskiego rządu
• szklana tablica poświęconą ówczesnej prezydent Chile Michelle Bachelet Jeria

Znaczenie jej jest symboliczne, ale kapsuła została zatopiona w betonie w równie znaczącym terminie. W 2023 roku przypada 60. rocznica współpracy ESO i Chile przy obserwatoriach na pustyni Atakama.

Nie jest to też współpraca, która jest tylko i wyłącznie zyskowna dla wszystkich. Lokalizacja ELT wymagała nieskażonego cywilizacją nieba. Samo jednak oznacza ogromnej ingerencję w dotychczas dzikim rejonie.

Wokół góry Cerro Armzaones powstały drogi, ale także wysadzono jej wierzchołek. Na pustyni wydaje się to niewielką stratą. Oznacza jednak wprowadzenie nieodwracalnych zmian w środowisku naturalnym.