iPhone kończy 18 lat. Wspominamy "telefon bez klawiatury, którego nikt nie zechce"
Dokładnie 18 lat temu miała miejsce premiera, która na stałe zmieniła oblicze technologii. 29 czerwca 2007 roku do rąk pierwszych klientów trafił iPhone. Początkowo jednak nie wszyscy wróżyli mu sukces.
Steve Jobs zaprezentował pierwszego iPhone'a w 2007 roku
W tamtym okresie rynek telefonów komórkowych zdominowany był przez urządzenia nafaszerowane fizycznymi przyciskami, które uważano za niezbędne do wygodnej obsługi. Dlatego koncepcja oparcia całej interakcji na w pełni dotykowym wyświetlaczu była przez wielu odbierana jako pomysł radykalny i pozbawiony praktyczności.
Do historii przeszła reakcja Steve'a Ballmera, ówczesnego dyrektora generalnego Microsoftu, który zapytany w 2007 roku o iPhone'a wybuchnął śmiechem. "500 dolarów? W abonamencie? Powiedziałbym, że to najdroższy telefon na świecie. I nie przemawia do klientów biznesowych, bo nie ma klawiatury. Co sprawia, że nie nadaje się zbyt dobrze do obsługi e-maili" - stwierdził Ballmer w rozmowie z CNBC.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Podobne opinie panowały w firmie Research In Motion (RIM), twórcy popularnych wówczas telefonów BlackBerry. Przedstawiciele RIM, jak ujawniono kilka lat po premierze, byli przekonani, że Apple wprowadza klientów w błąd. Twierdzili, że stworzenie urządzenia z tak dużym, energochłonnym ekranem, które mogłoby działać stabilnie bez stałego źródła zasilania, jest po prostu niemożliwe.
Pierwszy iPhone sprzedawał się jak świeże bułeczki. Mimo wytykanych braków
Przekroczenie bariery miliona sprzedanych egzemplarzy zajęło iPhone'owi 74 dni. Podczas 2-letniej obecności na rynku rozeszło się ponad 6 mln sztuk, co zostało wówczas uznane za spektakularny debiut.
Klienci, którzy 29 czerwca 2007 roku zapłacili 499 lub 599 dolarów (i związali się dwuletnią umową z operatorem AT&T), otrzymali urządzenie bez wątpienia rewolucyjne. Chwalili przede wszystkim duży (jak na tamte czasy) ekran 3,5 cala oraz wyjątkowo prosty w obsłudze interfejs, bazujący na dotykowej technologii Multi-Touch. Rozwiązanie to okazało się cenioną odskocznią od skomplikowanych produktów konkurencji, które do obsługi wymagały często wielu przycisków lub/i rysika. Dość przypomnieć o owacjach, jakie wywołała prezentacja przewijania list.
Wytykana przez recenzentów i klientów lista braków była równie długa jak lista innowacji. Pierwszy iPhone:
- nie obsługiwał łączności 3G, która w 2007 roku była już rynkowym standardem;
- nie wysyłał i nie odbierał MMS-ów, które - przed erą mobilnych komunikatorów - były jedną z nielicznych metod na wysłanie komuś zdjęcia;
- nie pozwalał na kopiowanie i wklejanie tekstu;
- miał ograniczony moduł Bluetooth, służący tylko do podłączania akcesoriów, a nie do przesyłania plików;
- nie pozwalał na instalację dodatkowych aplikacji – sklep App Store zadebiutował dopiero rok później;
- wymagał kłopotliwej synchronizacji z komputerem przez program iTunes, bez czego niemożliwe było nawet przeprowadzenie wstępnej konfiguracji;
- nie pozwalał na samodzielną wymianę baterii ani rozszerzenie pamięci kartą microSD, co w telefonach konkurencji było powszechne;
- miał głęboko osadzone gniazdo słuchawkowe, co uniemożliwiało korzystanie z większości standardowych słuchawek bez specjalnej przejściówki.
Choć konkurenci początkowo go wyśmiewali, wkrótce sami musieli podążyć ścieżką wyznaczoną przez Apple'a. Mało kto wie, że rozwijany wówczas Android, według wizji twórców, nie miał w ogóle obsługiwać ekranów dotykowych, a cała koncepcja uległa zmianie dopiero po premierze iPhone'a.
