Tworzywa sztuczne z rodziny kopolimerów blokowych już w najbliższych latach mogą stać się podstawą dla taniej metody produkcji dysków o znacznie większej gęstości upakowania danych. Odpowiednia metoda została stworzona przez specjalistów z amerykańskich uniwersytetów Berkeley i Amherst. Kopolimery blokowe, których łańcuchy zawierają dwa lub więcej rodzajów merów mają zdolność do układania się w matryce przyjmujące postać nanopunktów na powierzchniach nadających się do tworzenia niewielkich domen magnetycznych, które z kolei mogą posłużyć do magazynowania danych na dyskach twardych. Tę metodę opisuje magazyn "Technology Review" w swoim wydaniu online.
Tworzywa sztuczne z rodziny kopolimerów blokowych już w najbliższych latach mogą stać się podstawą dla taniej metody produkcji dysków o znacznie większej gęstości upakowania danych. Odpowiednia metoda została stworzona przez specjalistów z amerykańskich uniwersytetów Berkeley i Amherst.
Kopolimery blokowe, których łańcuchy zawierają dwa lub więcej rodzajów merów mają zdolność do układania się w matryce przyjmujące postać nanopunktów na powierzchniach nadających się do tworzenia niewielkich domen magnetycznych, które z kolei mogą posłużyć do magazynowania danych na dyskach twardych. Tę metodę opisuje magazyn "Technology Review" w swoim wydaniu online.
Do tej pory nie istniał prosty i szybki sposób na wykorzystanie kopolimerów blokowych do tworzenia większych powierzchni, które pozwalałyby na jednolite uporządkowanie materiału magnetycznego. W trakcie prac naukowcom z Amherst i Berkeley udało się stworzyć materiał o powierzchni jednego cala kwadratowego. W przeliczeniu na rzeczywiste parametry jego pojemność odpowiada dziesięciu terabitom na cal kwadratowy; dla porównania współczesne dyski twarde osiągają gęstość rzędu 20. gigabitów na cal kwadratowy, a wprowadzone niedawno modele 2-terabajtowe charakteryzują się gęstością na poziomie 400 gigabitów.
Caroline Ross, profesor materiałoznawstwa w MIT, zauważa jednak, że prawidłowe uformowanie kopolimerów blokowych jest dopiero pierwszym krokiem na drodze do stworzenia dysków o gęstości upakowania danych rzędu 1. terabitów na cal kwadratowy. Konieczne będą jeszcze badania nad tym, w jaki sposób można "wyprodukować" nanodomeny, a następnie "nauczyć" je operacji odczytu i zapisu. "Zbudowanie takiego materiału magnetycznego, na którym będzie można naprawdę przechowywać dane o niesamowitej wręcz gęstości, nie będzie wcale łatwe" – zapowiada Ross.
Więcej na ten temat w wydaniu internetowym "Technology Review": "A New Route to Terabit Memory".
wydanie internetowe www.heise-online.pl
