Czy w średniowieczu orgazm był grzechem? Oto jak podchodzono do seksu 800 lat temu
Akty seksualne, które nie miały nic wspólnego z obowiązkiem małżeńskim i prokreacją, były w średniowieczu powszechne. Specjalny rodział o nich zawarto nawet miejsce w podręcznikach dla spowiedników! Ostatecznie przyjemność sama w sobie była grzeszna. Zwłaszcza doznawana w nieodpowiedniej pozycji!
Kilka stuleci temu o edukacji seksualnej nikt jeszcze nie słyszał, a sfera cielesnych rozkoszy była w średniowiecznej Europie tematem tabu. Lecz choć nie mówiono o tym głośno i oficjalnie, nie można było zaprzeczać faktom. A te wyglądały tak, że nawet pobożni ludzie bynajmniej nie stronili od intymnych sytuacji. Na dodatek rzadko przejmowali się przy tym odgórnie narzuconymi zasadami.
Jak wszystkie epoki, średniowiecze nie miało wyjścia – musiało pogodzić się z ludzką seksualnością. Naturalnie była ona wówczas domeną małżeństw i – z założenia – miała służyć wyłącznie prokreacji, jednak już wtedy zauważano, że zarówno mężczyźni, jak i kobiety, mają w tej kwestii swoje potrzeby. Ba! Potrzeby te domagały się zaspokojenia!
Trzynastowieczny kanonista Hostiensis podkreślał, że żony pragną spełnienia, a mężowie są prawnie i moralnie zobowiązani, by go im dostarczyć (w przeciwnym przypadku niewiasta jako istota słaba i pobudliwa mogłaby bowiem skłonić się ku cudzołóstwu, nie wiedząc nawet, że to grzech).
Bardzo lekki grzech powszedni
Najwięcej do powiedzenia w tej dziedzinie miał Kościół, który do spraw seksu podchodził niezwykle poważnie, lecz wbrew pozorom nie potępiał oddawania się cielesnym rozkoszom. A przynajmniej – nie do końca. Jak piszą Frances i Joseph Giesowie:
Oficjalnie Kościół utrzymywał, że stosunek małżeński jest dopuszczalny wyłącznie w celach prokreacji. Jednakże grzechu polegającego na współżyciu dla przyjemności nie uważano za zbyt ciężki, o ile tylko nie zapobiegano przy tym zapłodnieniu.
Żyjący w XII wieku biskup Huggucio twierdził, że spółkowanie jest powiązane z przyjemnością i podnieceniem – a zatem podchodzi pod grzech, ale jest to tylko „bardzo lekki grzech powszedni”. Zgadzało się z nim wielu ówczesnych teologów, uznających, że nie należy zbyt surowo karać za uleganie pożądaniu.
Kara za "grzechy"
Co w takim razie groziło lubieżnym wiernym? Cóż, wiele zależało od… pozycji w jakiej zgrzeszyli. Jedyną właściwą i dopuszczalną była pozycja znana dziś jako misjonarska, w której kobieta leży na plecach i znajduje się pod partnerem. Tłumaczono to tym, że symbolizuje ona wyższość mężczyzn nad przedstawicielkami płci pięknej. Miała też sprzyjać zapłodnieniu – a przecież o to przede wszystkim (przynajmniej teoretycznie) chodziło.
Odstępstwa traktowano jako występek przeciwko Bogu – i karano odpowiednio do skali "zbrodni".
Zazwyczaj kończyło się pokutą w postaci określonej liczby dni postnych, przy czym była ona inna, gdy przewina polegała na tym, że to partnerka znajdowała się na górze, inna za seks oralny i analny, a jeszcze inna – za stosowanie antykoncepcji (na przykład w postaci stosunku przerywanego).
Wstydliwe wyznania
Wszystko to jednak pod warunkiem, że skruszony grzesznik sam się przyznał. W kwestii "wyciągania" z wiernych wstydliwych wyznań księża mieli związane ręce. Frances i Joseph Giesowie relacjonują:
W podręcznikach dla spowiedników, które zaczęły się pojawiać pod koniec XII stulecia, starano się unikać nazywania po imieniu grzechów związanych z uprawianiem seksu, ażeby spowiednik mimowolnie nie podsuwał parafianom zbereźnych pomysłów..
Ksiądz zatem nie wypytywał o grzeszne orgazmy, a raczej delikatnie i taktownie próbował naprowadzić zbłąkaną duszyczkę na właściwe tory, by dobrowolnie wyjawiła winy. Jedna z trzynastowiecznych ksiąg instruowała na przykład, żeby ogólnikowo tłumaczyć: "Grzeszycie przeciwko naturze, gdy zaznajecie kobiety inaczej, aniżeli natura nakazuje”, natomiast surowo zabraniała ujawniania owych odmiennych technik.
Ostatecznie wszyscy dobrze znali naturalne sposoby…
Źródło: Ciekawostki to kwintesencja naszego portalu. Krótkie materiały poświęcone interesującym anegdotom, zaskakującym detalom z przeszłości, dziwnym wiadomościom z dawnej prasy. Lektura, która zajmie ci nie więcej niż 3 minuty, oparta na pojedynczych źródłach. Ten konkretny materiał powstał w oparciu o książkę:
Frances i Joseph Giesowie, Życie średniowiecznej kobiety, Znak Horyzont 2019.
Autor: Maria Procner - Redaktor i publicystka, autorka tekstów popularnonaukowych. Absolwentka dziennikarstwa i psychologii na Uniwersytecie Wrocławskim. Była redaktor prowadząca magazynów "Świat Wiedzy Historia", "Świat Wiedzy Ludzie" oraz "Świat Wiedzy Sekrety Medycyny".
Spodobał Ci się artykuł? Zobacz też: https://ciekawostkihistoryczne.pl/2019/07/23/wojowniczki-i-zbuntowane-krolowe-jak-we-wczesnym-sredniowieczu-kobiety-walczyly-o-swoje-prawa/
