Był dwa razy większy. Co się stało z Jowiszem?
Jowisz jest największym obiektem w Układzie Słonecznym, jednak jak wskazują najnowsze badania był nawet dwa razy większy niż obecnie. Obliczenia astronomów mogą dostarczyć nowych informacji o fascynującym procesie formowania się planet.
Sonda Voyager w przelocie obok Jowisza (ilustracja)
Jowisz to największa planeta naszego Układu Słonecznego, a w dodatku najszybciej obracającą się wokół własnej osi. Z najnowszych badań wynika, że proces formowania się planety był wyjątkowy, bowiem analizy wskazują, że w przeszłości mógł być nawet dwa razy większy niż obecnie.
Tajemnicza przeszłość Jowisza
Jak wynika z badań przeprowadzonych przez astronomów: Konstantia Batygina z Caltech (California Institute of Technology) i Freda Adamsa z Uniwersytetu Michigan, zaledwie 3,8 miliona lat po powstaniu pierwszych ciał stałych w Układzie Słonecznym, Jowisz miał objętość 2 do 2,5 razy większą niż obecnie. W tym czasie jego pole magnetyczne było znacznie silniejsze.
Naszym ostatecznym celem jest zrozumienie, skąd pochodzimy, a ustalenie wczesnych faz formowania się planet jest kluczowe dla rozwiązania tej zagadki -
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Bliskość i bezpieczeństwo - czas epokowych zmian? - Historie Jutra napędza PLAY #6
Planety skaliste, takie jak Ziemia, formują się przez stopniowe gromadzenie pyłu i skał. Jowisz jest jednak gazowym olbrzymem, który znacznie różni się od Niebieskiej Plantey. Geneza powstania może być podobna, jedak po osiągnięciu masy 10 razy większej od Ziemi, planety tego typu zaczynają przyciągać gazową otoczkę. Proces ten zachodził we wczesnym etapie formowania się Układu Słonecznego.
To zdumiewające, że nawet po 4,5 miliarda lat wciąż istnieją wystarczające wskazówki, które pozwalają nam odtworzyć fizyczny stan Jowisza na początku jego istnienia
Rola Jowisza w Układzie Słonecznym
Jowisz odegrał kluczową rolę w kształtowaniu architektury Układu Słonecznego. Jego formowanie i ewolucja miały wpływ na stabilizację planet, co mogło umożliwić powstanie życia na Ziemi. Badania Batygina i Adamsa dostarczają nowych narzędzi do zrozumienia tej roli.
Jak podaje serwis Science Alert, naukowcy analizowali ruchy orbitalne dwóch małych księżyców Jowisza, Amaltei i Thebe. Ich orbity są nachylone względem równika Jowisza, co pozwoliło na odtworzenie historii ewolucji planety. Wyniki wskazują na szybki wzrost Jowisza we wczesnej historii Układu Słonecznego.
Jowisz nigdy nie był wystarczająco masywny, by stać się gwiazdą
Odkrycia te pokazują, że Jowisz miał okres intensywnego wzrostu, co wpłynęło na jego obecny kształt. Choć planeta nadal się kurczy, proces ten jest bardzo powolny. Badania te stanowią ważny punkt odniesienia do dalszych analiz ewolucji Układu Słonecznego.
